Amerykę Północną i Ameryką Południową w 2011 roku zamieszkiwało ok. 945 mln mieszkańców, co stanowi ponad 13% ludności świata.
Najludniejsze państwo Ameryki Północnej i Ameryki Południowej to Stany Zjednoczone Ameryki (USA) – mieszka tam prawie 313,4 mln osób (3. państwo świata pod względem liczby ludności). Kolejne pod względem liczby ludności państwa Ameryki to: Brazylia (>192,8 mln mieszkańców) – 5. pod względem liczby ludności państwo świata, Meksyk (prawie 114, mln osób) – 11. pod względem liczby ludności państwo świata, Kolumbia (>44,7 mln osób), Argentyna (>40,35 mln osób), Kanada (>34,4 mln osób), Wenezuela (>29,4 mln osób) i Peru (ok. 29,25 mln osób).
Średnia gęstość zaludnienia Ameryk wynosi tylko 22,3 osoby/km2.
Największa gęstość zaludnienia występuje na wyspach antylskich; najgęściej zaludniony jest Barbados (644 osoby/km2). Dużą gęstość zaludnienia mają też: Haiti (351 osób/km2), Grenada (314 osób/km2) i najgęściej zaludnione państwo nie-wyspiarskie - Salwador (289 osób/km2).
Najmniejsza gęstość zaludnienia charakterystyczna jest dużej i położonej na dalekiej północy (w strefie tajgi i tundry) Kanady - 3 osoby/km2 oraz dla położonego w strefie wilgotnych lasów równikowych Surinamu – też 3 osoby/km2. Niewiele większą gęstość zaludnienia mają Gujana – 4 osoby/km2 i Boliwia - 9 osób/km2.
Przyrost naturalny państw Ameryki Północnej i Ameryki Południowej jest dodatni (2009); wynosi: +3,8‰ w Kanadzie‰, +5,4‰ w USA, +9,4‰ w Argentynie i Brazylii, +15,3‰ w Meksyku, +20,6‰ w Belize i +27,5‰ w Gwatemali (zmniejszył się w ostatnich 10 latach).
Kraje Ameryki Łacińskiej mają stosunkowo młodą strukturę wiekową społeczeństwa – w Meksyku grupa ludności w wieku od 5 do 20 lat stanowi prawie 40% populacji kraju, a grupa ludności w wieku przynajmniej 64 lat stanowi tylko 7,6% społeczeństwa. Inaczej wygląda to w państwach anglosaskich – USA i Kanadzie. Tam większa niż w Polsce jest zarówno grupa osób starszych (>64 lata – np. w Kanadzie 17,4%), jak i grupa wiekowa 0-20 lat.
Długość życia jest w państwach Ameryki podobna lub nawet dłuższa niż w Polsce. Wyraźnie krótsza jest ona jedynie na Haiti (62 lata) i w Boliwii (66 lat).
Najbardziej zurbanizowane są państwa Ameryki Południowej (dawniej w dużym stopniu pasterskie) – Wenezuela (93,5% ludności kraju mieszka w miastach), Urugwaj i Argentyna (92,5%), w Chile (89%) oraz Brazylii (84,5%). Również w USA i Kanadzie ludność miejska stanowi ponad 80% mieszkańców tych państw. Z drugiej strony w Trynidadzie i Tobago w miastach mieszka tylko 13,7% mieszkańców kraju.
W okresie po II Wojnie Światowej w krajach Ameryki Łacińskiej powstało szereg dużych metropolii miejskich (zwykle jako efekt rozwoju miast już istniejących – w tym rozwój dzielnic biedy, faveli). W USA i Kanadzie rozwój miast miał miejsce nieco wcześniej. Te duże metropolie miejskie to m.in.:
- miasto Meksyk (>8,8 mln mieszkańców w mieście i 20 mln mieszkańców w zespole miejskim) w Meksyku,
- São Paulo (>11,2 mln mieszkańców w mieście i 19,6 mln mieszkańców w zespole miejskim) w Brazylii,
- Rio de Janeiro (>6,3 mln mieszkańców w mieście i 11,85 mln mieszkańców w zespole miejskim) w Brazylii,
- Buenos Aires (>2,95 mln mieszkańców w mieście i 12,75 mln mieszkańców w zespole miejskim) w Argentynie,
-Nowy Jork (>18,85 mln mieszkańców w zespole miejskim),
- Los Angeles (>12,8 mln mieszkańców w zespole miejskim),
- Chicago (>9,45 mln mieszkańców w zespole miejskim) w USA.
Na wschodnim wybrzeżu USA powstało pierwsze megalopolis, ciągnące się od Bostonu do Waszyngtonu i zamieszkiwane przez ok. 50 mln ludzi.
W Ameryce Północnej i Ameryce Południowej