imigrantów w Szwecji, Norwegii i Islandii stosunkowo liczni są Polacy.
Wyjątkiem jest Islandia – w połowie poprzedniej dekady boom gospodarczy przyciągnął tam wielu robotników zza granicy, z których większość wyjechała po wybuchu kryzysu finansowego z 2008 roku. Islandia jest jedynym z państw, w którym w społeczeństwie nieznacznie przeważają mężczyźni.
Większość ludności krajów nordyckich to ludność miejska – współczynnik urbanizacji wynosi 93,4% w Islandii (większość ludności mieszka w stolicy kraju - Reykjaviku), 86,9% w Danii, 85,1% w Finlandii, 84,7% w Szwecji i 79,4% w Norwegii.
Największym miastem północnej Europy jest stolica Szwecji – Sztokholm (prawie 2 mln mieszkańców w zespole miejskim). Mniejsze są: stolica Norwegii – Oslo (ponad 1,5 mln mieszkańców w zespole miejskim, jedno z najdynamiczniej rosnących i najdroższych dużych miast Europy), stolica Finlandii – Helsinki (ponad 1,35 mln mieszkańców w zespole miejskim) i stolica Danii – Kopenhaga (ponad 1,18 mln mieszkańców w zespole miejskim). Do dużych miast należą też szwedzkie: Göteborg (ponad 925 tys. mieszkańców w zespole miejskim) i Malmö (ponad 670 tys. mieszkańców w zespole miejskim). Stolica Islandii – Reykjavik i przyległa aglomeracja zamieszkana jest przez ponad 200 tys. mieszkańców.
Ważną mniejszością narodową w krajach nordyckich są Saamowie (Lapończycy), lud dawniej koczowniczy (hodowla reniferów) zamieszkujący północne regiony Szwecji, Finlandii i Norwegii (ponad 150 tys.).
W Szwecji główną mniejszością narodową są Finowie (ok. 5% mieszkańców), a w Finlandii Szwedzi (5,5% - m.in. Wyspy Alandzkie i wybrzeża Zat. Botnickiej). W Finlandii zamieszkuje tez pewna mniejszość karelska (pokrewna językowo Finom). Niewielka niemiecka mniejszość mieszka w Danii w regionie graniczącym z RFN.
Religią państwową (przyjętą w XVI wieku przez dynastie panujące w państwach skandynawskich) jest chrześcijaństwo w odmianie luterańskiej. W Danii Luteranie stanowią 79% ludności (2013), w Islandii (2013), Finlandii (2012) i Norwegii (2011) 76% społeczeństwa, w Szwecji 69% (2010). Jednak tylko kilka % mieszkańców krajów skandynawskich regularnie uczestniczy w życiu religijnym kościołów, których formalnie jest członkiem.
Wzrasta liczba ateistów – 13,5% w Norwegii w 2011 roku, 22% w Finlandii, ok. 23% w Szwecji i Islandii, 24% w Danii oraz muzułmanów (imigranci) – 2,2% w Norwegii, 3% w Danii, 5% w Szwecji. W Finlandii stosunkowo liczna jest grupa prawosławnych (efekt ponad 100-letnich rządów rosyjskich).
STRUKTURA TERYTORIALNA PAŃSTWA I STOSUNKI MIĘDZYNARODOWE
Dania, Norwegia i Szwecja są monarchiami konstytucyjnymi, Finlandia i Islandia to republiki.
W skład Finlandii i Danii wchodzą terytoria autonomiczne. Terytorium autonomicznym Finlandii, posiadającym własny parlament i rząd są zamieszkalne głównie przez mniejszość szwedzką Wyspy Alandzkie na środkowym Bałtyku. Bardzo szeroką autonomię mają 2 terytoria zależne Królestwa Danii – Wyspy Owcze (leżące na Morzu Północnym na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii) oraz należąca geograficznie już do Ameryki Północnej i zamieszkała głównie przez Inuitów Grenlandia (największa wyspa na świecie). Oba te terytoria nie są częściami Unii Europejskiej (której członkiem jest sama Dania).
Norwegia poza swą częścią kontynentalną obejmuje też szereg wysp na Północnym Atlantyku - archipelag Svalbard (pod zwierzchnictwem Norwegii od 1920 roku, kilkanaście większych wysp i kilka tysięcy niewielkich wysepek – największe to Spitsbergen o powierzchni ponad 37,5 tys. km2 i Ziemia Północno-Wschodnia o powierzchni prawie 14,5 km2),
- Wyspa Niedźwiedzia
i wyspa Jan M