30°C).
W morze wcinają się duże półwyspy: Płw. Iberyjski (na nim znajduje się Hiszpania i Portugalia) na zachodzie, Płw. Apeniński w centralnej części Morza Śródziemnego (położone na nim są Włochy) i Płw. Bałkański w części wschodniej regionu. W jego obrębie (w Grecji) można wyróżnić mniejsze półwyspy: Chalcydycki i Peloponeski.
Ma wymienionych morzach zlokalizowanych jest też wiele wysp. Największe z nich to: włoskie Sycylia (25,7 tys. km2) i Sardynia (ok. 24 tys.km2) oraz francuska Korsyka (prawie 8,7 tys. km2). W zachodniej części Morza Śródziemnego położone są też mniejsze wyspy, m.in.: hiszpańskie Baleary (największe – Majorka, Minorka i Ibiza), Malta, Elba i wulkaniczne Wyspy Liparyjskie.
We wschodniej (greckiej) części basenu Morza Śródziemnego położone są liczne mniejsze wyspy i archipelagi wysp. Do największych należą: Kreta (>8,3 tys. km2) i Eubea. U zachodnich wybrzeży Grecji lezą Wyspy Jońskie, a na Morzu Egejskim – Cyklady (Andros, Melos, Naksos i inne), Dodekanez (w tym największa wyspa – Rodos) oraz Sporady Północne (m.in. Skiros). Blisko wybrzeży tureckich leżą duże greckie wyspy: Lesbos, Chios, Samos i Samotraka.
U wschodnich wybrzeży Morza Adriatyckiego leżą liczne podłużne, równolegle do brzegu, skaliste wyspy (m.in. Hvar, Pag, Brač), tworzące wybrzeże typu dalmatyńskiego (kanałowe).
Europa Południowa jest regionem górzystym. Większość pasm górskich to młode pasma sfałdowane w orogenezie alpejskiej (poza paleozoiczną centralną i zachodnia częścią Płw. Iberyjskiego). Te młode góry to: Pireneje i Góry Betyckie (Mulhacen – 3 478 m n.p.m.) na północnym i południowym krańcu Płw. Iberyjskiego, Apeniny (Corno Grande – 2 912 m n.p.m.) na Płw. Apenińskim, łańcuch Gór Dynarskich na wschodnim wybrzeżu Morza Adriatyckiego (do 2 694 m n.p.m. w Górach Północnoalbańskich) oraz mniejsze, chociaż wysokie pasma i masywy górskie Grecji (Pindos – 2 637 m n.p.m., Olimp – 2 917 m n.p.m., czy Tajgetos – 2 404 m n.p.m.).
Starsze pasma górskie Płw. Iberyjskiego to m.in.: Góry Kantabryjskie, Góry Iberyjskie, Góry Kastylijskie/Kordyliera Centralna i Sierra Morena w Hiszpanii i Serra de Estrela w Portugalii. Dużą część półwyspu zajmuje wyżynna Meseta Iberyjska.
Nizin w Południowej Europie jest niewiele – ciągną się często wzdłuż wybrzeży (chociaż niektóre wybrzeża – np. Riwiera Liguryjska i wybrzeże Kalabrii są górzyste) oraz w dolinach rzek (m.in. Nizina Andaluzyjska w Hiszpanii, Nizina Padańska we Włoszech, czy Nizina Tracka w Grecji).
Powszechnie występują tam zjawiska krasowe. Jest to też obszar aktywny sejsmicznie, w południowych Włoszech rejestruje się też aktywność wulkaniczną (aktywne Etna, Stromboli, drzemiący Wezuwiusz).
Klimat jest przeważnie podzwrotnikowy: morski w Portugalii i północnej Hiszpanii, śródziemnomorski (okresowo suchy) w dużej części regionu. Latem przeważa słoneczna (bezdeszczowa pogoda). Często występują wtedy. W Grecji, na Sycylii i w Hiszpanii często przekraczają 40°C. Zima jest zwykle deszczowa. Zdarza się, że temperatura powietrza spada poniżej 0°C i występują opady śniegu. Roczne sumy opadów zmieniają od <500 mm w południowej i centralnej Hiszpanii, na Sycylii i niektórych wyspach greckich, do ponad 2000 mm w górach. Poważnym zagrożeniem towarzyszącym upałom są pożary lasów i zarośli.
Rzeki (poza Płw. Iberyjskim) z reguły nie są długie. Do dużych rzek tego półwyspu tam płynących należy: Tag (o długości 1 008 km), Ebro, Gwadiana, Duero i Gwadalkiwir. Najdłuższą rzeką Włoch jest Pad (652 km długości); inne to m.in. Tyber i Arno. Rzeki Grecji są jeszcze krótsze (np. przepływający przez grecką Macedonię Aliakmon ma prawie
