Zasadniczo wyróżniamy dwie kategorie metod niwelowania zjawiska bezrobocia, zgodnie z propozycją władz państwowych: aktywną oraz pasywną (bierną).
Pierwsza z nich służy zmniejszeniu bezrobocia poprzez zastosowanie konkretnych narzędzi ekonomicznych.
Polityka aktywna dzieli się na dwa rodzaje:
- makroekonomiczną – ten rodzaj polityki stosowany jest przede wszystkim w celu zniwelowania bezrobocia wynikającego z występowania dysproporcji i braku równowagi na rynku pracy. W tym przypadku zmniejszeniu bezrobocia służyć ma użycie środków finansowych (takich jak regulacja stopy procentowej i podaży pieniądza) oraz fiskalnych (np. zmiany w systemie podatkowym, regulowanie wydatków budżetowych), by zagwarantować dogodną koniunkturę do rozwoju gospodarki, tym samym stworzyć inwestorom, przedsiębiorcom i pracodawcom lepsze warunki, zachęcić ich do rozszerzania inwestycji i zatrudniania większej liczby osób. Większe szanse na rozwijanie produkcji oraz lepszy popyt na dane produkty wytwarza potrzebę tworzenia nowych miejsc pracy, prowadzenia dalszych inwestycji i tym samym daje szanse na zredukowanie bezrobocia;
- mikroekonomiczną – znajdujące szczególne zastosowanie w przypadku bezrobocia frykcyjnego oraz strukturalnego. To działania, które docelowo służą poprawie sytuacji na rynku pracy, nie mają za zadanie stymulowania gospodarki krajowej, ale niwelowanie negatywnych stosunków na rynku pracy; są z reguły ukierunkowane na wybraną grupę siły roboczej. Mogą tu zostać użyte instrumenty takie jak: organizacja różnego typu szkoleń zawodowych, publicznych programów zatrudnienia, finansowanie kursów, praktyk itp., pomoc w przekwalifikowaniu się, pośrednictwo pracy, udzielanie pomocy finansowej, dotacje dla pracodawców chcących rozwijać swój biznes oraz dla bezrobotnych, którzy decydują się na założenie własnej działalności gospodarczej.
Z kolei polityka pasywna jedynie niweluje skutki bezrobocia już występującego, ma zagwarantować bezrobotnym środki do życia, zatem w tym przypadku działania władz skupione są na pomocy socjalnej dla nieposiadających pracy. Wpisuje się w tego typu politykę udzielanie różnego rodzaju zasiłków czy zapomóg.