Bezrobocie – definicja
Bezrobocie to zjawisko istnienia na rynku pracy osób, które są chętne i zdolne do pracy, ale pozostają bez pracy. Każdy kraj na swój sposób definiuje kogo można nazwać bezrobotnym. Zgodnie z polskim prawem jest to „osoba niezatrudniona i nie wykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującego w danym zawodzie lub służbie, nie ucząca się w szkole w systemie dziennym, zarejestrowana we właściwym dla miejsca zameldowania rejonowym urzędzie pracy”.
Bezrobocie – charakterystyka
Teorie ekonomiczne stwierdzają, iż zjawisko bezrobocia jest czymś normalnym i naturalnym dla gospodarki, bowiem istnieje określona podaż i popyt na pracę. Jednakże współcześnie bezrobocie stanowi duży globalny problem (zarówno społeczny, jak i ekonomiczny, a czasem wręcz polityczny), bowiem w wielu krajach jego wskaźniki są niekorzystnie wysokie.
Zasadniczo rozmiar zjawiska bezrobocia określa się na podstawie stopy bezrobocia, jednakże różne ośrodki na świecie obliczają ją biorąc za bazę inną metodologię oraz definicję zjawiska, wobec czego trudno jednoznacznie porównać ze sobą wyniki. Bezrobocie może przybierać różne rozmiary, w niektórych państwach i rejonach świata dochodzi nawet do 30%. Stosunkowo najwyższa stopa bezrobocia występuje w państwach afrykańskich, zwłaszcza w rejonach południowych.
Grupą ludności, wśród której najwięcej osób pozostaje bez zatrudnienia, są osoby młode, taka sytuacja ma miejsce praktycznie we wszystkich państwach. Z kolei zjawisko bezrobocia długotrwałego obserwuje się częściej w krajach o gorszych osiągach ekonomicznych oraz o rozwiniętym systemie opieki socjalnej – kraje szybko rozwijające się mają mniejszy odsetek osób bezrobotnych przez ponad 12 miesięcy. Pod tym względem Unia Europejska wypada znacznie gorzej od choćby Japonii czy Stanów Zjednoczonych.