Klonowanie potocznie oznacza wykonanie perfekcyjnej kopii danego przedmiotu – w biologii natomiast klonowanie oznacza utworzenie organizmu całkowicie zbieżnego genetycznie z pierwowzorem. Eksperymenty klonowania są możliwe jako efekt dynamicznego rozwoju technologii i nauki, ponieważ dopiero niedawno (w latach 60. XX wieku) naukowcom udało się odkryć zasady budowy DNA.
Klonowanie – zarówno ssaków, jak i w dalszej perspektywie – istoty ludzkiej – wzbudza bardzo dużo kontrowersji i emocji wśród opinii publicznej. Jednym z argumentów przeciwnym klonowaniu i ingerencji w kod genetyczny jest określenie „zabawa w Boga”, do której człowiek nie ma prawa. Inny argument przeciwny dotyczy tego, że trudno jest przewidzieć skutki manipulacji genami, które w perspektywie czasu mogą okazać się mocno niepożądane (np. mogą doprowadzić do zachwiana równowagi w przyrodzie).
Pierwszym sklonowanym ssakiem była słynna owca Dolly – udało się ją sklonować w 1996 r. w Wielkiej Brytanii. Od połowy lat 90. udało się również sklonować wiele innych ssaków, m.in. konia, psa, szczura, wilka, jelenia, świnię.
Klonowanie jako owoc postępu nauki ma z pewnością wiele zalet (np. jest ważne z punktu widzenia medycyny i transplantacji organów), jednak by je rozwijać (a także dążyć do ogólnego postępu medycznego) konieczne jest przeprowadzanie eksperymentów genetycznych. W prawie eksperymenty genetyczne określane są jako działania, w ramach których dochodzi do manipulacji fragmentami chromosomów, mając na celu rozwój lub powstanie określonej cechy. Działania takie muszą być zaakceptowane przez odpowiednie komisje ds. etyki, a w wielu krajach wprowadza się dodatkowe obostrzenia, jakie mają zapobiec ewentualnym nadużyciom
