W zależności od czasu działania można wyróżnić:
Sumienie przeduczynkowe
Sumieniem przeduczynkowym nazywa się ocenę jakiegoś uczynku przed jego dokonaniem. Jest związane z wewnętrznym nakazem, aby wybrać to co rozpoznane zostało jako dobre i odrzucić to co złe. Grzech polega na świadomym przekroczeniu nakazu sumienia przeduczynkowego.
Sumienie pouczynkowe
Sumieniem przeduczynkowym określa się ocenę czynu już dokonanego. Człowiekowi może towarzyszyć zadowolenie, uczucie pewnej satysfakcji duchowej, jeśli jego działanie było dobre bądź mieć wyrzuty sumienia, kiedy uczynił coś złego.
Sumienie towarzyszące
Sumienie, którego głos towarzyszy człowiekowi w trakcie wykonywanej czynności i uznaje ją za dobrą, bądź nie.
W zależności od stosunku do obiektywnej normy moralnej można wyróżnić sumienie prawdziwe i fałszywe/ błędne, które jest reprezentowane przez różne typy: sumienie faryzejskie, skrupulanckie, szerokie.
Sumienie prawdziwe
Sumienie prawdziwe, zwane również słusznym i właściwym, jest sumieniem zdolnym do rozróżniania dobra i zła. Sumienie prawdziwe czyni człowieka odpowiedzialnym.
Sumienie szerokie
Osoby o sumieniu szerokim nie dostrzegają zła, które czynią. Uważają się za niewinne; ich sumienie jest niewrażliwe. Są wobec siebie bezkrytyczne, nie widzą bólu, który sprawiają innym i nie potrafią rozróżnić tego co moralnie dopuszczalne od tego, co moralnie zakazane. Charakterystyczną cechą sumienia szerokiego jest lekceważenie grzechu i pomniejszanie swoich win.
Sumienie skrupulanckie
Sumienie skrupulanckie/wąskie jest odwrotnością sumienia szerokiego; jest sumieniem przewrażliwionym. Człowiek, którego cechuje sumienie skrupulanckie, w każdym swoim czynie szuka grzechu i upatruje winy moralnej tam, gdzie jej nie ma. Boi się także przystępować do Komunii świętej, gdyż zmaga się z poczuciem, że popełnił grzech ciężki.
Sumienie faryzejskie
Jest sumieniem o odwróconej hierarchii wartościowana. Osoby o takim sumieniu nie reagują na ważne sprawy moralne, a równocześnie są uwrażliwione na sprawy drugorzędne. Sama nazwa pochodzi od ugrupowania faryzeuszów, dla których istotniejsze było zachowanie zasad rytualnych niż dobre uczynki.
Można także wyróżnić 2 rodzaje sumienia ze względu na charakter sądu:
Sumienie pewne
Sumienie pewne to taki stan sumienia, który wyklucza wszelkie obawy błądzenia przy formułowaniu sądów. Człowiekowi, którego sumienie jest pewne, towarzyszy wewnętrzne przeświadczenie, że wie jak postąpić.
Sumienie wątpliwe
Jest przeciwieństwem sumienia pewnego. Człowiek o sumieniu wątpliwym nie jest potrafi formułować sądów moralnych i podjąć konkretnej decyzji, gdyż nie wie czy dany czyn jest zgodny, czy też niezgodny z właściwą hierarchią wartości moralnych. Ludzi o sumieniu wątpliwym cechuje lekkomyślność i poczucie braku odpowiedzialności.