Psalm 148 jest typowym hymnem pochwalnym na cześć Stwórcy. Stanowi apogeum czci wielkości Boga przez człowieka. Poprzez kolejne wezwania psalmista wymienia kolejne byty istniejące na świecie, porządkując je w różnych kategoriach. W pierwszej kolejności przedstawia ciała niebieskie i zjawiska natury:
Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach!
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy!
Chwalcie Go, słońce i księżycu,
chwalcie Go, wszystkie gwiazdy świecące.
Chwalcie Go, nieba najwyższe
i wody, co są ponad niebem […]
W kolejnym fragmencie wymienione zostają istoty ziemskie, równie uprawnione do wyrażania Bożej chwały:
Chwalcie Pana z ziemi,
potwory i wszystkie morskie głębiny,
ogniu i gradzie, śniegu i mgło,
gwałtowny huraganie, co pełnisz Jego słowo,
góry i wszelkie pagórki,
drzewa rodzące owoc i wszystkie cedry,
dzikie zwierzęta i bydło wszelakie,
to, co się roi na ziemi, i ptactwo skrzydlate,
królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie na ziemi […]
Wszystkie te byty łączy fakt, że zostały ustanowione przez Boga i to On nadał im odpowiednie miejsce i rolę do spełnienia. One zaś w zamian za to obdarzają go szczerym uwielbieniem. W wyliczeniu tym, na samym końcu pojawia się człowiek, który stanowi zwieńczenie tego pochodu boskich stworzeń, włada nimi na ziemi. Tutaj również można za mówiącym wyodrębnić kilka kategorii, w których człowiek objawia się jako boski twór. Są to zatem królowie, chłopcy i dziewczęta, dzieci i starcy oraz całe narodowości.
W pewnym sensie Psalm stanowi dla czytającego zachętę do włączenia się ten pochwalny chór i oddania Panu należnej mu chwały.