Rozkwit dramatu i teatru angielskiego przypada na czas panowania królowej Elżbiety I, która rządziła Anglią na przełomie XVI i XVII wieku. Władczyni ta była wielką reformatorką życia społecznego i politycznego. Anglia stała się wtedy nowoczesnym państwem, które coraz bardziej się bogaciło. Dzięki stabilnym rządom Elżbiety w kraju zaczęła rozwijać się kultura. Szczególną popularnością wśród szerokich mas odbiorców cieszył się teatr. Powstawały liczne trupy aktorskie, które zaczęły ze sobą konkurować. Tworzono spektakle dla różnorodnych grup odbiorców. Członkiem trupy królewskiej w Londynie był William Szekspir. Jego zespół cieszył się wielką popularnością i występował przed samą królową. Szekspir osiągnął za życia wielki sukces finansowy, stał się nawet współwłaścicielem słynnego londyńskiego teatru The Globe. Właśnie wtedy stworzył swoje najsłynniejsze tragedie. Jednym z jego najsłynniejszych utworów jest „Makbet”.
Motyw władzy w „Makbecie” Williama Szekspira
Głównym bohaterem dramatu jest tan (namiestnik królewski) Makbet, szlachetny i lojalny wobec króla szlachcic. Bohater osiąga sukcesy na polu walki, cieszy się szacunkiem i zaufaniem króla Duncana. W czasie bitwy zabija zdrajcę kraju i otrzymuje należące do niego włości. Makbet jest ambitnym i żądnym sukcesów mężczyzną. Pewnego dnia spotyka trzy czarownice, które przepowiadają mu przyszłość. Według nich Makbet zostanie królem Szkocji. Przepowiednia wywołuje niepokój w umyśle bohatera. Następuje w nim duchowa i psychologiczna przemiana – chęć władzy zmienia szlachetnego człowieka w bezwzględnego zbrodniarza. Makbet zaczyna planować morderstwo. W zbrodniczych zamiarach utwierdza go żona, przebiegła i chciwa Lady Makbet. Makbet zabija Duncana i zostaje królem. Jego rządy są brutalne i tyrańskie. Nowy król jest nieufny i podejrzliwy, spodziewa się spisku i zemsty. Opłaca seryjnych morderców i szpiegów, żeby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Stopniowo popada w obłęd, a jego najbliżsi współpracownicy odwracają się od niego. Z powodu wyrzutów sumienia samobójstwo popełnia Lady Makbet, która nie potrafi żyć ze świadomością bycia zbrodniarką. Władza Makbeta kończy, bohater ginie w pojedynku, chociaż broni się do samego końca. Tragedia Szekspira jest utworem o władzy, która staje się narkotykiem i obsesją. Dla jej zdobycia Makbet posuwa się do najokropniejszych czynów. Kiedy osiąga swój cel, wcale nie staje się szczęśliwy. Nieuczciwie zdobyta władza doprowadza go do szaleństwa.
Motyw władzy w „Odprawie posłów greckich” Jana Kochanowskiego
Tragedia Kochanowskiego opowiada o wydarzeniach poprzedzających wybuch wojny trojańskiej. W obozie trojańskim trwają narady związane z przybyciem posłów greckich, którzy żądają wydania porwanej Heleny, królowej spartańskiej. Głównym bohaterem tragedii jest Antenor, mądry polityk i doradca króla Priama. Dla niego władza wiąże się przede wszystkim z odpowiedzialnością i troską o dobro wspólne. Antenor dba o interes zwykłych obywateli, którzy najbardziej ucierpią na wojnie, dlatego opowiada się za rozejmem z Grekami uwolnieniem Heleny. Ponosi jednak porażkę, a Troja odrzuca kompromis i decyduje się na wojnę.