Korespondencja Zygmunta Krasińskiego i Delfiny Potockiej trwała w latach 1839 – 1848. Była to korespondencja bardzo aktywna – dziennie poeta wysyłał kilka listów. Delfina Potocka stała się jego najbardziej zaufaną przyjaciółką i powierniczką.
Geneza
Krasiński miał bardzo bogate życie – zarówno w wydarzenia pozytywne, jak i te mniej przyjemne. Nie brakowało w nim także trudnych relacji m.in. z ojcem – generałem armii napoleońskiej Wincentym Krasińskim. Ciągłe napięcia między synem a despotycznym ojcem, doprowadzały u poety do silnych problemów na tle nerwowym.
W listach do Delfiny Krasiński zwierzał się ze swoich dylematów egzystencjalnych, skarżył na kontakt z ojcem, ale również roztaczał szeroką perspektywę historyczno-literacką, na podstawie swoich własnych odkryć literackich oraz nowo zawiązanych znajomości np. z Augustem Cieszkowskim.
Forma
Listy Krasińskiego są niezwykle zróżnicowane w swojej formie, Składają się na nie zarówno krótkie notki, jak i długie filozoficzne wywody. Korespondencja ta zawiera liczne skróty myślowe, nieraz trudne do zidentyfikowania przez współczesnego czytelnika. Wszak pisał do osoby obytej w świecie i doskonale orientującej się w literaturze i sztuce