Profesor
Profesor jest głównym bohaterem sztyki Eugene Ionesco. Jest starszym mężczyzną w wieku 50-60 lat, który przeprowadza lekcję z osiemnastoletnią uczennicą, przygotowującą się do studiów wyższych. Jest postacią noszącą największy ładunek absurdu w tekście. Początkowo wydaje się nam miłym, uczynnym i niezwykle szarmanckim staruszkiem, prezentującym postawę typowo nauczycielską. W wyniku kilku sprzeczek na tle naukowym lawinowo zaczyna narastać konflikt między nim i dziewczyną, narasta w nim agresja, a mężczyzna nabiera cech demoniczności. Jego zachowanie podsycane jest drażniącą biernością uczennicy. W wyniku szaleńczego transu profesor uśmierca uczennicę, nie do końca zdając sobie sprawę ze swojego czynu. Gdy służąca ociera jego spocone czoło i zmienia koszulę, profesor w sposób symboliczny odzyskuje normalność i stabilizację psychiczną, a po absurdzie w jego postaci nie pozostaje żaden ślad.
Uczennica
Dziewczyna, która decyduje się na pobieranie dodatkowych lekcji u profesora, zamiarem przygotowania się do rekrutacji na studia. Jest atrakcyjną, osiemnastoletnią kobietą, która, siłą rzeczy, wywołuje u nauczyciela również ambicje seksualne - profesor dopuszcza się bowiem kilku dwuznacznych gestów. Postać jest ambitna, zdradza swoje zamiary już na samym początku korepetycji mówiąc, że dąży do osiągnięcia najwyższych tytułów doktorskich w edukacji. W pewnym sensie uczennica rzuca profesorowi wyzwanie – jej postawa jest nieco arogancka, zdaje się przemawiać słowami: „mogę z panem zrobić co zechcę”. W toku lekcji udowadnia mu, że nie jest tak niepojętna jak się mu wydaje, aż w końcu mężczyzna orientuje się, że dziewczyna prowadzi mu swego rodzaju grę, co powoduje urazę jego dumy – ostatecznie to przecież on, z racji swojego wieku i doświadczenia, powinien dominować w tej relacji. W ten sposób dziewczyna wzmaga u profesora agresję, a ten wysysa z niej całą energię do nauki.
Służąca
Jest najbardziej intrygującą postacią w Lekcji. Od początku sztuki nie jest postacią jednoznaczną – nie wiemy czy jest sprzymierzeńcem profesora czy stoi przeciw niemu. Pomimo tego, że wie do czego zmierzają metody nauczania profesora (kontroluje je podczas kilku wizyt w gabinecie pod błahym pretekstem) i próbuje go ostrzec przed ich zgubnymi skutkami, ostatecznie nie powstrzymuje szaleństwa swojego pracodawcy, a na martwe ciało uczennicy reaguje dość obojętnie, jakby nie zdarzyło się to po raz pierwszy. Następnie pomaga ukryć profesorowi ciało dziewczyny. Być może kobieta obawia się otwartej postawy sprzeciwiającej się złu, co wywołuje u czytelnika przemyślenia o charakterze uniwersalnym. Pomimo całego absurdu utworu, i tak zadajemy sobie pytania o odwagę, głupotę, a także opozycję dobra i zła.