Rozkwit epoki baroku w Europie przypada na wiek XVII. Barokowi twórcy i myśliciele porzucili renesansowy ideał harmonii i prostoty na rzecz wyrafinowanego stylu, pełnego przesady i teatralizacji. Sztuka i architektura tamtej epoki oszałamia przepychem i bogactwem ornamentyki. Twórcy chcieli w ten sposób ukazać złożoność świata. Literatura barokowa przedstawia często pesymistyczny obraz człowieka i relacji międzyludzkich. Epoka baroku była bowiem czasem zamętu, chaosu i silnych konfliktów na tle religijnym i politycznym. Ogólny niepokój wzbudzał pogłębiający się konflikt między katolikami i wyznawcami nowego odłamu chrześcijaństwa, czyli protestantami. Ludzie w epoce baroku byli rozdarci pomiędzy pragnieniem osiągnięcia życia wiecznego a chęcią korzystania z życia doczesnego. W społeczeństwie rósł sceptycyzm w kwestiach filozoficznych i etycznych. Te wątki pojawiają się w dramatach Moliera, najwybitniejszego komediopisarza epoki baroku, który przedstawiał kryzys życia rodzinnego i obyczajów społecznych. Jedną z najciekawszych komedii Moliera jest „Skąpiec”.
Konflikt pokoleń jako motyw literacki na przykładzie „Skąpca” Moliera
„Skąpiec” przedstawia relacje w rodzinie wdowca Harpagona, który mieszka ze swoimi dorosłymi dziećmi. Harpagon chce zaaranżować małżeństwa córki i syna, a sam zamierza ożenić się ze znacznie młodszą od siebie Marianną. Dzieci Harpagona, Eliza i Kleant, chcą wyrwać spod władzy ojca i poślubić wybranków swojego serca. Nie potrafią jednak przeciwstawić wielu ojca, nie buntują się otwarcie. Harpagon jest despotyczny i sprawuje tyrańską władzę nad rodziną. Chce zmusić swoje dzieci do małżeństwa wbrew ich woli. Ma jednak wielką słabość, którą są pieniądze. Ojciec rodziny jest niezwykle skąpym i pazernym człowiekiem. Pieniądze i ich posiadanie to obsesja Harpagona. Kiedy więc ginie jego szkatułka ze złotem, bohater postanawia ją odzyskać za wszelką cenę. Kleant obiecuje oddać ojcu szkatułkę, jeśli zgodzi się na jego ślub z Marianną i małżeństwo Elizy z jej ukochanym o imieniu Walery. Harpagon cieszy się, że odzyska pieniądze i zgadza się na śluby. W ostatniej scenie idzie uściskać swoją szkatułkę.
Konflikt pokoleń jako motyw literacki na przykładzie „Tanga” Sławomira Mrożka
Głównym bohaterem dramatu Mrożka jest dwudziestopięcioletni Artur, który mieszka razem ze swoimi ekscentrycznymi rodzicami. Chłopak był wychowywany w wyjątkowo nietypowy sposób. Rodzice namawiali go do buntu i łamania wszelkich zasad moralnych i społecznych. Ojciec Artura, Stomil, ma obsesję na punkcie nonkomformizmu i przełamywania tabu. Chłopak postanawia zbuntować przeciw światopoglądowi rodziców i zostaje konserwatystą. Decyduje się na pełen konwenansów ślub ze swoją kuzynką. Jego konserwatywna kontrrewolucja ostatecznie się nie udaje. Dramat Mrożka ukazuje w krzywym zwierciadle relacje rodzinne. Zawiera krytyczną ocenę rewolucji obyczajowej, która nabrała rozpędu po II wojnie światowej. Zarówno konserwatyzm, jak i nieskrępowany liberalizm okazują się nieadekwatną odpowiedzią na problemy współczesności.