Paweł jest przedwojennym dziennikarzem. Wraz z żoną Martą mieszka w niewielkim domku pod Wilnem. Za wszelką cenę chce zachować niezależność myślenia i spokój sumienia. Skutecznie opiera się procesowi sowietyzacji. Ima się słabo płatnych zajęć, które umożliwiają mu nieangażowanie się w kwestie natury politycznej. Pracuje przy wyrębie lasu, melioracji łąk, jest furmanem, próbuje sił w handlu. Względy natury moralnej każą mu zrezygnować z pracy dla sowieckiego teatru. Wstrętem napawają go ludzie, którzy stają się propagatorami nowej ideologii lub podejmują współpracę z okupantem. W nieludzkich okolicznościach za wszelką cenę stara się pozostać człowiekiem. Uwikłany jest w romans z Weroniką. Dzięki kochance udaje mu się uniknąć aresztowania i uciec wraz z żoną. Marta jest świadoma romansu męża, nie okazuje jednak zazdrości. W tych ciężkich czasach jej uwagę pochłania prowadzenie gospodarstwa. Wspiera Pawła, podzielając jego poglądy. Mimo ciągłych problemów finansowych przekonuje męża, by zrezygnował z pracy dla sowieckiego teatru. W chwili słabości wyrzuca mu jednak niepodjęcie współpracy z władzami.
Weronika Rojkiewicz ma 28 lat, jest żoną handlarza, który zdobył majątek, handlując bydłem i skórkami. To kobieta niezwykle ładna. Jest gotowa opuścić męża, by na stałe związać się z kochankiem. Zostaje jednak odrzucona, niemniej umożliwia Pawłowi i jego żonie ucieczkę przed aresztowaniem. Dołącza do nich w podróży, oferując gościnę w rodzinnym domu. Ostatecznie sama pada ofiarą aresztowania.
Karol jest przyjacielem Pawła. To postawny, silny blondyn w typie nordyckim, okaz zdrowia. Niegdyś właściciel dużego majątku. Człowiek wykształcony, oficer rezerwy. Początkowo pracuje wraz z Pawłem przy wyrębie lasu, następnie znajduje zatrudnienie w szkole powszechnej, by wreszcie na uniwersytecie robotniczym objąć katedrę „zasad leninizmu i stalinizmu”. Staje się rzecznikiem nowej władzy, piewcą znienawidzonej przez Pawła ideologii, co skutkuje zerwaniem przyjaźni. Twierdzi, iż dzięki jego staraniom Paweł i jego żona mogą cieszyć się względnym spokojem.
Tadeusz Zakrzewski pochodzi z Wołynia. Jest synem oficera armii rosyjskiej. Niegdyś pracował jako agent ubezpieczeniowy, teraz para się handlem czarnorynkowym. Szczerze nienawidzi nowej władzy. Możliwość powrotu do normalności upatruje w walce zbrojnej. Snuje plany dotyczące zamachu na Stalina. Zostaje aresztowany po nieudanej próbie odnalezienia skarbu dawnego bankowca, Boguckiego.
Leon – przyjaciel Pawła z gimnazjum, dawniej aplikant adwokacki. Aktualnie zatrudniony w biurze statystycznym. Ofiara aresztowania.
Andrzej Bożek jest sekretarzem sielsowietu, synem kułaka, sumiennym wykonawcą rozkazów nowej władzy. Przed wkroczeniem bolszewików należał do Młodzieży Państwowej, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego wiejskiego koła Związku Młodzieży Katolickiej, był ulubieńcem proboszcza. Stanowisko wykorzystuje do realizacji własnych celów, m.in. zmniejszając podatek nałożony na gospodarstwo ojca.
Michał Zajcew – starszy lejtnant NKGB, mężczyzna młody, energiczny, służbista, prowadził przesłuchanie Pawła.
Raczenko pochodzi z okolic Pskowa. Jest synem rybaka. Politruk i kierownik oddziału NKGB - „wyróżniwszy się zdolnościami i taktownym zachowaniem podczas likwidacji resztek kułackich pozostałości w białoruskiej SSR, przydzielony został do elitarnej ekipy wysłanej na ziemie wyzwalane w roku 1940”. Jego żona Katarzyna, uczestniczka kursu dla agitatorów, pełni funkcję zarządcy kooperatywu.
Antoni Rymaszewski to stolarz wywodzący się z chłopskiej rodziny. Człowiek zaradny, który pomnożył rodzinny majątek i powiększył gospodarstwo. Kułak zesłany na roboty przymusowe. Po ucieczce z ZSRR osiedlił się pod Wilnem, gdzie założył rodzinę. Współpracuje z nową władzą, postrzegany jest jednak jako „kiepski konfident”. Dotknięty obłędem porzuca rodzinę. Zostaje zastrzelony przy próbie przekroczenia granicy.
Franciszek spod lasu – zawodowy drwal, konfident.
Laszowski – wcześniej wyższy urzędnik kolejowy, teraz – redaktor techniczny „Prawdy” o aspiracjach dziennikarskich. Jego żona pełniła funkcję administratorki znacjonalizowanej kamienicy. Gdy straciła posadę wskutek intryg lokatorów, małżeństwo przeniosło się na wieś do ojca.
Jan Chont to białoruski gospodarz, od 1936 roku prowadzący własne dość duże gospodarstwo. Żyje w ciągłej obawie przed władzą. Aby zyskać jej przychylność, wysyła syna do pracy w sowieckiej fabryce. Chłopak jednak ucieka do domu, żyje ukrywany przez ojca, który stopniowo popada w szaleństwo. Ostatecznie Chont składa sam na siebie donos i podpala gospodarstwo. Popełnia samobójstwo.
Dawidowski – emeryt kolejowy, właściciel dość dużego domu znacjonalizowanego na potrzeby kolonii letnich, pozbawiony majątku.
Oluk Smolski - wraz z matką mieszka w Popiszkach. To wypieszczony, słabowity jedynak. Któregoś dnia doznaje objawienia. Przepowiada cud. Jego dom staje się celem pielgrzymek, roznosi się także wieść, jakoby miał moc uzdrawiania chorych.
Wulfka – Żyd, taksówkarz, który na usługach nowej władzy dosłużył się stanowiska kierownika posterunku milicji.
Szloma Kowalski – Żyd, restaurator z Ejszyszek, który dzięki wytrwałej pracy oraz drobnym oszustwom wzbogacił się, dzięki czemu mógł inwestować we własny interes. Obecnie grozi mu nacjonalizacja przedsiębiorstwa, które planuje się przekształcić w stołówkę ludową.
Hackiel Goldman – Żyd, karczmarz z Ejszyszek, niewrażliwy na los swego pobratymca.