Początkowo pismo chińskie miało charakter obrazkowy, służyło głównie do przekazywania prostych komunikatów, następnie ewoluując w kierunku prostych piktogramów. Najstarszym odnalezionym zabytkiem pisma chińskiego jest odnaleziony fragment ceramicznego kołowrotka, liczący ok. 4500 tys. lat.
Starożytne Chiny – Napisy na kościach wróżebnych
Inskrypcje wróżebne, wykonywane głównie na skorupach żółwi, pochodzące z XIV - XI wieku p.n.e., są najstarszymi zabytkami pisma chińskiego. Większość odnalezionych przykładów tego pisma, zawiera od jednego do kilku zaledwie znaków, mniejsza cześć znalezisk liczy po kilkaset znaków. Dany napis wykonywano na początku przy użyciu pędzelka, a następnie wycinano. Napisy biegną z góry na dół, kolumny tekstu mogą być czytane zarówno od prawej jak i lewej strony. Napisy na kościach nazywane są wróżebnymi, ponieważ po wykonaniu ich, przykładano np. do skorupy żółwia rozpalony pręt, a po pęknięciach odczytywano odpowiedz na zadane wcześniej pytanie.
Starożytne Chiny – Napisy na brązach
Do najstarszych zabytków pisma chińskiego, oprócz tekstów wróżebnych na skorupach żółwi, zaliczają się inskrypcje na naczyniach z brązu, które pojawiają się kilkaset lat po inskrypcjach wróżebnych. Pierwsze przykłady tego pisma pochodzą z okresu panowania dynastii Shang (1600 r. p.n.e. do 1046r. p.n.e.), a większość inskrypcji z brązu pochodzi z dynastii Zhou (1045 r. p.n.e. do 256 r. p.n.e.). Grawerunki w brązie najczęściej opisywały sytuacje, która doprowadziła do ich powstania, dlatego zakres tematyczny był bardzo rozbudowany. Znaki w brązie mają bardziej wyraziste kształty, niż te z kości wróżebnych.
Starożytne Chiny – Pismo Wielkopieczeńcowe
Styl Wielkopieczeńciowy wyewoluował z wcześniejszych form znaków. Powstał ok. VII w. p.n.e., stając się podstawą dla ujednoliconego systemu pisma, wprowadzonego przez pierwszego cesarza Qin Shi Huanga (ur. 259 r. p.n.e., zm. 210 r. p.n.e.). Znaki ryto wówczas za pomocą rylca na paskach wygładzonego bambusa. Pod koniec panowania dynastii Zhou (1045 r. p.n.e. do 256 r. p.n.e.) wynaleziono pędzel pisarski, którym pisano na bambusie oraz jedwabiu.
Starożytne Chiny – Pismo Małopieczeńciowe
W czasach przed zjednoczeniem Chin przez pierwszego cesarza, wszystkie królestwa posiadały odrębny charakter pisma. Pismo małopieczeńciowe było pierwszą ustandaryzowaną formą pisma dla całego państwa chińskiego. Używane go przez blisko dwa wieki do schyłku Zachodniej Dynastii Han (8 r. n.e.), stworzono zestaw ok. 3 tysięcy znaków, upraszczając część znaków z pisma wielkopieczeńciowego. Za twórcę stylu małpieczęńciowego uznaje się kanclerza, który urząd piastował na dworze pierwszego cesarza – Li Si (ur. ok. 280 r. p.n.e., zm. 208 r. p.n.e.).