Giuseppe Garibaldi - biografia, dokonania

Giuseppe Garibaldi urodził się 4 lipca 1807 roku w Nicei, jako syn armatora. W 1833 roku został on członkiem tajnej organizacji Młode Włochy, której założycielem był Giuseppe Mazzini (1805-1872). Miała ona w założeniu dążenie do zjednoczenia Włoch. Rok później Garibaldi wziął udział w powstaniu austriackim, które wybuchło w Sabaudii, za co skazano go na śmierć. W związku z tym wyemigrował w 1835 roku do Ameryki Południowej, gdzie uczestniczył w walkach republikanów brazylijskich przeciwko cesarzowi oraz w wojnie domowej w Urugwaju.

W 1848 roku Garibaldi wrócił do Włoch i wziął udział w powstaniu w Lombardii i Wenecji, po którego sukcesie przedostał się do Piemontu, z którego jednak musiał udać się do Afryki, USA i Anglii, ponieważ nie dostał tam prawa pobytu. Wrócił tam dopiero w 1854 roku  i wziął udział w wojnie toczonej przez Piemont wspólnie z Francją przeciw Austrii w 1859 roku.

W 1860 roku Garibaldi udał się na pomoc powstańcom z Królestwa Obojga Sycylii, walczącym przeciwko Burbonom, lądując na Sycylii na czele “tysiąca czerwonych koszul”. Następnie po kilkumiesięcznych walkach zajął Neapol i ogłosił się dyktatorem. Wyraził zgodę na przyłączenie zajętego terytorium Królestwa Obojga Sycylii do Królestwa Sardynii, co oznaczało zjednoczenie większości terytorium Włoch. Nie znalazł uznania u króla Sardynii - Wiktora Emanuela II (1820-1878), który odsunął go od wpływu na rządy. Pobity przez wojska królewskie trafił do więzienia. Zwolniony na żądanie społeczeństwa włoskiego. W czasie wojny z Austrią (1866) dowódca korpusu ochotniczego w Tyrolu. Jako ochotnik wziął udział w wojnie francusko-pruskiej (1870-1871), dowodząc Armią Wogezów. Z Garibaldim nawiązywali liczne kontakty polscy działacze niepodległościowi, a w jego ochotniczych oddziałach walczyło bardzo wielu Polaków.

Giuseppe Garibaldi zmarł 2 czerwca 1882 roku.