Powierzchnia Ziemi jest nierównomiernie zasiedlona przez ludzi. Wynika to przede wszystkim z czynników środowiskowych.
Obszary stale zamieszkane przez ludzi, na których prowadzona jest działalność gospodarcza noszą nazwę ekumeny. Pojęcie to wprowadzili starożytni Grecy, dla których oznaczało cały znany im wówczas zamieszkany świat – od wulkanicznych wysp na Atlantyku (Wyspy Szczęśliwe) po Chiny i od północnych krańców Wielkiej Brytanii do obszarów Afryki na południe od Sahary (Meroe) i północnych wybrzeży Oceanu Indyjskiego. Obecnie do ekumeny należy większa część lądów Ziemi mniej więcej od 54° szerokości geograficznej południowej do 78° szerokości geograficznej północnej.
 |
| Stacja Wostok na Antarktydzie - anekumena; źródło i autor: http://www.ncdc.noaa.gov |
Obszary zaludnione okresowo nazywane są subekumeną. W regionach tych prowadzi się lokalnie wydobycie surowców mineralnych, a poza tym są one wykorzystywane przez sezonowo pojawiających się często koczowniczych pasterzy i myśliwych. Należą do nich: obszary pustynne (np. Sahara i pustynie Płw. Arabskiego i Azji Środkowej), część suchych stepów i półpustyń np. centralnej Azji, obszary tundry i tajgi i obszary górskie (np. Himalaje, czy Andy). Szacuje się, że ekumena i subekumena zajmują łącznie około 90% powierzchni