Opublikowana w 1905 roku przez Alberta Einsteina szczególna teoria względności jest obecnie podstawową teorią fizyki współczesnej. Porusza ona zagadnienia związane z poruszającymi się układami odniesienia i transformacjami pomiędzy nimi.
Teoria ta dotyczy tylko układów inercjalnych tzn. układów nie będących pod działaniem żadnych sił, a więc układów poruszających się ruchem jednostajnym prostoliniowym, w których spełnione są zasady dynamiki Newtona.
U podstaw szczególnej teorii względności leży fakt, że prędkość rozchodzenia się informacji w przyrodzie (prędkość sygnału oddziaływania) nie jest nieskończona. Jej wartość jest stałą uniwersalną równą prędkości światła w próżni c ≈ 3•108m/s. Istnienie prędkości absolutnej powoduje pojawienie się wielu, na pierwszy rzut oka bardzo dziwacznych zjawisk, do których zaliczyć należy: dylatację czasu, kontrakcję długości i relatywistyczny wzrost masy ciała.