Ogólna teoria względności

Ogólna teoria względności została sformułowana 1915 roku przez Alberta Einsteina i stanowi ona niejako rozszerzenie jego wcześniejszej szczególnej teorii względności, która dotyczy jedynie układów inercjalnych. Uogólnienie teorii względności dotyczy transformacji pomiędzy układami inercjalnymi, na dowolne inne układy odniesienia.
U podstaw ogólnej teorii względności leży zasada równoważności, która stwierdza, że przyspieszenie układu odniesienia jest tożsame z występowaniem odpowiedniego pola grawitacyjnego. Przykładowo w rakiecie (odizolowanej od innych mas), która porusza się z przyspieszeniem ziemskim (g) skierowanym pionowo do góry, wszystkie umieszczone w niej masy będą podlegać przyspieszeniu g, skierowanemu pionowo w dół – czyli dokładnie tak samo jak na powierzchni Ziemi. Zasada równoważności tłumaczy zatem, dlaczego przyspieszenie grawitacyjne nie jest zależne od masy ciała i dlaczego masa grawitacyjna jest proporcjonalna do masy poruszającej się z przyspieszeniem (tzw. masy bezwładnej).
Aparat matematyczny użyty w ogólnej teorii względności jest dość skomplikowany, gdyż w miejscu klasycznej geometrii euklidesowej pojawia się tzw. geometria Riemanna, która zakłada, że w każdym