Ketony ulegają następującym reakcjom:
- utlenianiu bardzo silnymi utleniaczami, metoda ta jest stosowana dla symetrycznych ketonów (takich jak cykloheksanon), ponieważ w przypadku niesymetrycznych wiązanie C-C pęka, tworząc mieszaninę produktów np.:
- addycji nukleofilowej do karbonylowego atomu węgla (atak pod kątem 45° do płaszczyzny wiązania C=O), wyróżniamy następujące nukleofile: jon hydroksylowy, jon wodorkowy, karboanion, jon alkoksylowy, jon cyjankowy, woda, alkohol, amina, amoniak.
W wyniku wyżej wymienionych reakcji otrzymuje się:
- dla jonu hydroksylowego - hydraty ketonów np. hydrat acetonu
- dla jonu wodorkowego - alkohol trzeciorzędowy
- dla karboanionu - alkohol trzeciorzędowy
- dla alkoholi - acetali
- dla aminy - iminy i enaminy
- dla jonu cyjankowego - cyjanohydryny
Ketony ulegają również uworodnieniu (redukcji) do alkoholi II-rzędowych:
Reakcją charakterystyczną dla ketonów metylowych jest próba haloformowa (reakcje redoks z I2, Br2 lub Cl2). Najbardziej popularna jest próba jodoformowa w środowisku zasadowym:
W wyniku przebiegu próby jodoformowej obserwuje się wytrącenie żółtego osadu o nieprzyjemnym zapachu - jodomormu (CHI3).