Co jest wyznacznikiem mocy elektrolitów?

Elektrolity można podzielić na mocne, średnie i słabe, w zależności od tego, jaka część cząsteczek ulega dysocjacji. Wyznacznikami są wartości stałej i stopnia dysocjacji:

α ≥ 30%, K_d ≥ 10^-2 - elektrolity mocne

^-5 _d ^-2 - elektrolity średnie

α ≤ 5%, K_d ≤ 10^-5 , C₀/K_d ≥ 400 - elektrolity słabe

Im niższa stała lub stopień dysocjacji, tym elektrolit jest słabszy.

Mocne elektrolity mocne to dobrze rozpuszczalne w wodzie sole, wodorotlenki litowców i berylowców (oprócz Be i Mg) oraz kwasy HBr, HI, HCl, HNO₃, H₂SO₄, HClO₄.

Do elektrolitów średnich zalicza się: Mg(OH)₂, H₃PO₄, HF, HNO₂, H₂SO₃.

Elektrolitami słabymi są NH₃(aq), H₂CO₃, H₂S, HCN, HClO i kwasy organiczne.

Ciekawym zagadnieniem jest moc kwasów i zasad, która zależna jest od kilku czynników. Moc kwasów tlenowych rośnie w okresie (H₃PO₄ < H₂SO₄), grupie (HIO < HBrO) oraz wraz ze wzrostem liczby atomów tlenu w cząsteczce (HClO < HClO₂). Moc kwasów beztlenowych rośnie natomiast wraz ze wzrostem promienia atomu pierwiastka (HF < HCl) oraz ze wzrostem elektroujemności pierwiastka w okresie (H₂S < HCl).

Moc zasad rośnie w grupie (LiOH < NaOH) i w okresie (NaOH > Mg(OH)₂) wraz ze zmniejszającą się elektroujemnością pierwiastka.