Halogenki alkilowe (haloalkany) to pochodne alkanów, w których jeden lub więcej atomów wodoru zastąpiony jest przez atom fluorowca. Są bardziej reaktywne od alkanów: mogą ulegać reakcjom substytucji nukleofilowej lub eliminacji, są natomiast znacznie mniej palne – łatwopalność halogenków alkilowych maleje wraz ze wzrostem stopnia podstawienia atomów wodoru atomami fluorowców. Są one stosunkowo lotne - mają niższe temperatury wrzenia niż alkany o podobnej masie cząsteczkowej. Charakterystyczną cechą halogenków alkilowych jest duża gęstość. Ciekłe haloalkany są zwykle cięższe od wody, w odróżnieniu od węglowodorów.
Nazewnictwo
Według IUPAC (międzynarodowej unii chemii czystej i stosowanej), halogenki alkilowe nazywamy, jako pochodne alkanów. Wybieramy najdłuższy łańcuch węglowy, zawierający atom fluorowca i odpowiedni dla tego łańcucha rdzeń nazwy – np. 3 atomy węgla – propan, 4 atomy C – butan itd., numerujemy atomy w łańcuchu tak, żeby atom węgla z fluorowcem miał jak najniższy numer. Do węglowodorowego rdzenia dodajemy fragment odpowiadający obecnemu atomowi fluorowca (fluoro-, chloro-, bromo-, jodo-), poprzedzony liczbą określającą atom węgla, do którego przyłączony jest fluorowiec, np.\( ClCH_2CH_2CH_2CH_3\) to 1-chlorobutan. Jeżeli cząsteczka zawiera więcej atomów fluorowca, przed nazwą fluorowca dodajemy przedrostek odpowiadający ilości jego atomów(dwa – di-, trzy – tri-, cztery – tetra- itd.), na przykład \(CH_2Cl_2\) to dichlorometan.