Patologie społeczne możemy podzielić na patologie o wymiarze jednostkowym i grupowym. Te pierwsze najsilniej uderzają w osobą nią dotkniętą, skutki jednak są zagrożeniem dla szerszej grupy. W przypadku patologii społecznych o charakterze grupowym skutki mają szerszą skalę.
Przykładami patologii o wymiarze jednostkowym są:
- alkoholizm – pojęciem tym określa się sposób picia wykraczający poza ramy pewnego przyjętego w społeczeństwie sposoby picia, osoby chore są uzależnione od alkoholu, co wpływa na ich kondycję fizyczną i psychiczną, ekonomiczną a także relacje z najbliższymi. Rodzina alkoholowa jest rodziną dysfunkcyjną – rozróżnia się nawet zespół objawów charakterystyczny dla osób wychowywanych w rodzinie alkoholowej. Zespół ten nosi nazwę DDA – Dorosłe Dzieci Alkoholików.
- narkomania – polega na stałym przyjmowaniu narkotyków (niemedycznych środków odurzających), które powoduje uzależnienie fizyczne, psychiczne i społeczne. Skutki działania narkotyków dotyczą wielu sfer życia, m.in. jego sprawności fizycznej (ogólnie wpływają na zdrowie i zwiększają podatność na choroby), sfery psychicznej (zwiększa się podatność na zachowania przestępcze) itp.
- prostytucja – polega na zaspokajaniu potrzeb seksualnych za pieniądze – jej skutki są bardzo złożone, ponieważ oddziałują na same prostytutki (problemy emocjonalne, problemy w budowaniu zdrowych relacji itp.), ale także na większe grupy społeczne (choćby poprzez związane z nią zjawiska przestępczości, np. porywanie dziewcząt i zmuszanie ich do prostytuowania się).
- samobójstwo – wolicjonalne i świadome pozbawienie się życia, a także działania okaleczające się w celu pozbawienia się życia.
Przykładami patologii o wymiarze grupowym są:
- przestępczość – dokonywanie czynów zabronionych przez prawo. Ten rodzaj patologii nie tylko oddziałuje na jednostki, ale także na całe społeczeństwo, narażone na działania przestępcze. Wyróżnia się kilka rodzajów przestępczości – przeciw osobie, przeciw mieniu, a także przestępstwa białych kołnierzyków i korporacji.
- przemoc domowa – zjawisko, w którym członek rodziny wywiera presję fizyczną lub psychiczną na pozostałych członków rodziny w celu uzyskania nad nimi kontroli i podporządkowania.