Przemoc domowa (także przemoc w rodzinie) jest zjawiskiem, w którym jeden z członków rodziny (rodzic, dziecko, dziadkowie itp.) stosuje przemoc fizyczną lub innych form (np. słownych, tzn. gróźb) w celu wyrządzenia krzywdy fizycznej bądź psychicznej innej osobie. Celem stosowania przemocy fizycznej (warto podkreślić, iż jest ona zjawiskiem intencjonalnym) jest podporządkowanie swojej ofiary i kontrolowanie jej.
Przemoc domowa jest patologią społeczną, zjawiskiem powodującym ogromne spustoszenie emocjonalne ofiar (w tym także dzieci), ogromne szkody społeczne. Konieczne jest reagowanie na wszelkie jej przejawy i zapewnienie odpowiedniej opieki dla jej ofiar.
Ważnym aktem prawnym dotyczącym prewencji przemocy domowej jest ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z dnia 29 lipca 2005 r.
Przemoc domowa w Polsce (i każdym innym kraju) jest bardzo trudna do oszacowania, ponieważ odbywa się najczęściej za zamkniętymi drzwiami domu, a jej sprawcy często zachowują się w normalny sposób podczas obecności osoby trzeciej. Warto także podkreślić, że bardzo wiele ofiar przemocy domowej nie decyduje się na postawienie sprawcy przez sądem czy interwencję policji, ponieważ wiąże się z poczuciem winy, wstydem itp.