Egalitaryzm jest to pochodzący od francuskiego słowa „egalite”, czyli „równość” pogląd społeczno- polityczny uznający zasadę równości ekonomicznej, politycznej i społecznej wszystkich obywateli, jako podstawę sprawiedliwego ustroju społecznego. Sprawiedliwe dla obywateli jest to, co czyni równymi ich warunki życia oraz prawa, którym podlegają.
Przeciwieństwem egalitaryzmu jest stworzony przez Kartezjusza w XVII wieku elitaryzm zakładający istnienie podziałów klasowych i grup społecznych posiadających większy wpływ na władzę i udział w podziale dóbr od innych.
Egalitaryzm pojawił się już w czasach renesansu w dziełach takich myślicieli jak Tomasz Morus czy Tommaso Campanella oraz w XVIII i XIX wieku, kiedy nastąpił jego największy rozkwit (formowanie się społeczeństw obywatelskich, początki emancypacji kobiet, tworzenie pierwowzorów robotniczych związków zawodowych) u Jana Mesliera, Gabriela Mably, Gabriela Morelly i Roberta Owena.
Egalitaryzm występuje jako element dodatkowy w wielu doktrynach politycznych: liberalnej, komunistycznej, demokratycznej i innych. Sprzeciwia się mu za to monarchia oraz doktryny totalitarne.
W dzisiejszych czasach egalitaryzm jest przede wszystkim „równością szans” wszystkich obywateli bez względu na ewentualne różnice występujące między nimi:
- równe prawa dla wszystkich obywateli
- brak ograniczeń w dostępie do edukacji
- prawo wyborcze
- równość co do możliwości zakładania i prowadzenia działalności gospodarczej
- równy udział odnośnie czynnego udziału w polityce (start w wyborach etc.)
- równy podział dóbr
- takie same możliwości odnośnie wpływu na rządy w państwie
- ustanowienie minimalnego wynagrodzenia
Egalitaryzm ma największe znaczenie w ideologii komunistycznej, najbardziej sprawiedliwej społecznie w teorii, jednak najbardziej utopijnej i niemożliwej do zrealizowania w praktyce.