Doktryny centrowe sytuują się niejako pomiędzy prawicowymi i lewicowymi, ich zwolennicy opowiadają się za zachowaniem równowagi między kultem tradycji a propagowaniem nowatorstwa, jak i pomiędzy interesami różnych grup i warstw społecznych.
Stan równowagi społecznej, gospodarczej i politycznej (przy jednoczesnym niwelowaniu nierówności społecznych) powinien być zapewniony nie przez państwo, ale przez społeczeństwo, które może regulować powyższe kwestie za pomocą stowarzyszeń, organizacji społecznych, fundacji czy innych.
Doktryny centrowe często łączą elementy prawicowe bądź lewicowe (centroprawica lub centrolewica), ich najważniejszą cechą jest umiarkowanie, a co za tym często idzie – brak wyrazistości. Wyśrodkowane są także centrowe poglądy na kwestię nierówności społecznych – głoszą one potrzebę zmniejszania występujących różnic i łagodzenia negatywnych skutków gospodarki wolnorynkowej (co nie oznacza zwalczania tejże, ale tylko i wyłącznie kontrolowania jej przez społeczeństwo) przy czym, w odróżnieniu od lewicy, nie uznają dysproporcji społecznych itd. za dziejową niesprawiedliwość.
Doktryny centrowe najczęściej kojarzy się z liberałami oraz umiarkowanymi konserwatystami.