W przypadku doktryn zastosowano kilka kryteriów podziału. Kolejne rodzaje doktryn (prawicowe, centrowe, lewicowe) są wyodrębnione zgodnie z usytuowaniem na scenie politycznej. Podział ten ma rodowód czysto historyczny – powstał w czasach Wielkiej Rewolucji Francuskiej i funkcjonuje do dziś, choć z pewnymi zmianami (wprowadzono znacznie bardziej skomplikowane kryteria podziału); jest bodajże najbardziej popularną klasyfikacją doktryn. Podstawą do wyznaczenia linii między poszczególnymi opcjami politycznymi w ówczesnej Francji było zajmowanie przez ugrupowania polityczne odpowiedniego miejsca w parlamencie – w zależności od tego, po której stronie politycy zasiadali, różniły się ich poglądy.
Jeśliby zatem przyjąć ten podział, wówczas doktryny prawicowe charakteryzują się niechęcią do gwałtownych zmian, czasem wręcz sprzeciwiają się jakimkolwiek przeobrażeniom panującego systemu społeczno-politycznego. Wartości takie jak religia, tradycja narodowa i państwowa, kultura, wolność (postawiona ponad równością) oraz własność prywatna z reguły stanowią podstawę dla tej doktryny.
Zwykło się przyjmować, iż prawica jest zwolennikiem zachowania struktury społecznej, którą tworzą zróżnicowane pod względem majątkowym (i nie tylko) warstwy i grupy społeczne (wynika to z przekonania, że nierówności społeczne są naturalną i nieodłączną cechą społeczeństw), reprezentuje zatem interesy osób dobrze sytuowanych. W kwestiach gospodarczych zwolennicy doktryny prawicowej przeważnie są przeciwni nadmiernej ingerencji państwa w gospodarkę.
Obecnie coraz częściej obserwuje się łączenie w poszczególnych programach politycznych elementów różnych doktryn, przykładowo, zdarza się, że doktryny prawicowe czerpią pewne rozwiązania i postulaty z lewicowego programu gospodarczego.
Najpopularniejsze doktryny prawicowe, które obecnie funkcjonują, to konserwatyzm oraz chadecja.