Zwolennicy doktryn reakcyjnych nie tylko krytykują obecnie funkcjonujący system społeczno-polityczny, ale idą krok dalej i postulują, aby przywrócono stary porządek, który w powszechnym mniemaniu nie przystaje do aktualnej rzeczywistości polityczno-społecznej, ma charakter przestarzały i uwsteczniający.
Jako przykład doktryny reakcyjnej można wskazać ruch monarchistyczny w Polsce oraz ultramontanizm Josepha de Maistre’a. W przeszłości posługiwano się również formułą doktryn reakcyjnych w celach propagandowych – chcąc zdeprecjonować przeciwnika politycznego „przypinano” mu często „łatkę” doktryny reakcyjnej (miało to np. miejsce w po II wojnie światowej w Polsce, kiedy władze komunistyczne rozpowszechniały opinię, iż wszystkie doktryny prawicowe mają charakter reakcyjny i wsteczny).