Boga możemy poznać przez Jego dzieła i do takiego poznania dochodzi za pomocą ludzkiego rozumu. Istnieje jednak jeszcze jeden sposób poznania, niezależny od człowieka i jest nim Objawienie Boże. Jest ono aktem wolnej woli Boga, a także aktem Jego miłości oraz życzliwości względem ludzi. Objawienie przynosi człowiekowi odpowiedź na pytania o cel i sens życia.
Objawienie się bóstwa nazywane jest w teologii epifanią (z gr. „ukazanie się, objawienie”). W przypadku chrześcijaństwa możemy jednak wyróżnić jeszcze dwa terminy: teofanię i chrystofanię.
Teofania to widzialne ukazanie się Boga. Choć w Starym Testamencie jest napisanie, że nikt z żywych Boga oglądać nie może (Pan rzekł do Mojżesza: Zstąp na dół i upomnij lud surowo, aby się nie zbliżał do Pana, chcąc Go zobaczyć, gdyż wielu z nich przypłaciłoby to życiem Wj 19,21), to jednak Bóg na przestrzeni wieków ukazywał się ludziom. Izajasz ujrzał Pana siedzącego na wysokim tronie (Iz,6,1), a Mojżesz rozmawiał z Bogiem twarzą w twarz (Wj,33,11). Również w czasie chrztu Jezusa doszło do epifanii – rozstąpiło się niebo i pojawił Duch pod postacią gołębicy (Mk, 1, 9-11).
Drugie określenie – chrystofania – dotyczy objawienia się Jezusa jako Mesjasza.