Wyrażenie przyimkowe to połączenie przyimka z rzeczownikiem (na stole, przed drzwiami, w kolejce), przysłówkiem (od wczoraj, na jutro, za późno), liczebnikiem (o siódmej, po trzecie, we dwoje) i zaimkiem (przede mną, z tobą, wśród nas).
Wyrażenia przyimkowe informują o istniejących między przedmiotami stosunkach przestrzennych (między drzewami, pod oknem, obok parku), czasowych (nad ranem, po północy, przed trzynastą), celowych (po zakupy, na spacer, dla nagrody) lub przyczynowych (z żalu, przez nieuwagę, wskutek ulewy).
Przyimki wymagają od towarzyszących im odmiennych części mowy odpowiednich przypadków, np.
- formy w dopełniaczu „żądają” przyimki do, u, dla, bez, obok (do kogo? czego? – do domu, do kolegi, do końca),
- formy w celowniku „żądają” przyimki ku, przeciw, wbrew (wbrew komu? czemu? – wbrew radom, wbrew rodzicom, wbrew zakazowi).
Wyrażenia przyimkowe - razem czy osobno?
Zasadniczo wyrażenia przyimkowe pisze się osobno. Należy jednak pamiętać o łącznej pisowni dawnych połączeń przyimkowych, które we współczesnej polszczyźnie są zrostami (np. dlatego, naprawdę, nawzajem, pomału, zresztą).
O pisowni (łącznej lub rozdzielnej) niektórych wyrażeń przyimkowych decyduje ich znaczenie.
Nie jadłem nigdy krabów, zresztą (=poza tym) nie lubię owoców morza.
ale
Sprzedawca podał mi paragon razem z resztą (=nadwyżką kwoty).