Streszczenie
Głównym motywem przypowieści jest Królestwo Boże, które zostaje przyrównane do skarbu zakopanego na polu. Skarb ten został przypadkowo znaleziony przez pewnego człowieka, jednak ten postanowił ukryć go z powrotem i odejść. W tym czasie sprzedał wszystko co posiadał, a za zarobione pieniądze kupił ziemię, na której skarb się znajdował. W dalszych wersetach jeszcze raz powiedziane zostaje, że Królestwo Niebieskie jest jak ów kupiec, który poszukuje na ziemi pereł. Gdy taką perłę odnalazł, sprzedał wszystko by ją kupić i podporządkować jej swoje życie.
Opracowanie
Przypowieść o skarbie i perle pochodzi z Nowego Testamentu, z Ewangelii wg. św. Mateusza.
Uważa się, że w opowieści tej Jezus przedstawia jedną ze swoich najważniejszych nauk, przekonującą, że w życiu wiara jest ważniejsza niż dobra materialne. Symbolem tej wiary i religii jest w tekście perła (skarb), a majątek, którego człowiek się pozbywa jest tym, co mu przeszkadza.
Ciekawym zabiegiem dokonanym w przypowieści jest porównanie ze sobą rzeczywistości ziemskiej i rzeczywistości objawionej przez Boga. Dzięki ukazaniu analogii między nimi, wymowa historii zyskuje wymiar uniwersalny.
Znalazca perły dokonuje pewnych szacunków, które prowadzą do jego całkowitego poświęcenia się i wyrzeczenia majątku na rzecz perły. Gdy odkrywamy taki skarb (to znaczy obecność i łaskę Pana Boga) nie należy tego odkrycia pozostawiać bezowocnym, ale skorzystać z niego. Poświęcić wszystko pozostałe. Nie chodzi jednak o całkowitą pogardę dla posiadanych dóbr materialnych, ale o postawienie skarbu (czyli Jezusa) na pierwszym miejscu i całkowite podporządkowanie się Jego woli. Takie odkrycie przynosi bowiem poczucie pełni szczęścia i radości życia, a to powinno być na ziemi najważniejszą wartością.