Streszczenie
Akcja dramatu Sławomira Mrożka rozgrywa się mieszkaniu rodziny Stomilów, jednak jej dokładny czas nie zostaje określony. Świat bohaterów pisarza jest pozbawiony wszelkich zasad i praw moralnych. Stomil i jego rówieśnicy dokonali bowiem poważnej rewolucji społecznej, wprowadzając wszechobecną anarchię. W rzeczywistości tej mieszają się style i konwencje. Każdy ma pełną swobodę w działaniu. Buntuje się przeciw temu syn Stomila – Artur. Chciałby podjąć działania aktywistyczne, jednak nie ma pierwiastków, z którymi mógłby podjąć walkę. Próbuje zatem wprowadzić porządek do zanarchizowanego świata. Swoją babcię w poważnie podeszłym wieku namawia by leżała na katafalku, a sam planuje wziąć tradycyjny ślub z Alicją. Niechlujstwo i nieróbstwo matki Eleonory doprowadza go do szału. Próby unormowania rzeczywistości nie udają się Arturowi. Podczas organizacji ślubu mężczyzna zupełnie zapomniał o prawdziwym uczuciu do Ali, więc dziewczyna wdaje się w romans z Edkiem, „przyjacielem domu”. W końcu babcia rzeczywiście umiera, a Edek zabija Artura. Utwór zakończony jest symbolicznym odtańczeniem tanga przez pozostałych bohaterów, a Edek oznajmia, że od tego dnia od przejmuje władze i wszyscy mają się jemu podporządkować.
Porównanie z książką
Premiera spektaklu w reżyserii Macieja Englerta miała miejsce w 1997 roku. Współczesny reżyser nie starał się na siłę zmodernizować treści dramatu, by przystosować je do realiów końca XX wieku. Nie wykorzystuje naciąganych aluzji i interpretacji oraz nie wykorzystuje zabiegu przeniesienia akcji Tanga w czasy współczesne. Pomimo tego, realizacja sceniczna Englerta wydaje się być niezwykle aktualna, utwór Sławomira Mrożka mimowolnie nabiera nowych, uwspółcześnionych znaczeń, innych niż te sprzed trzydziestu lat, ale równie istotnych.
Dobrym posunięciem okazała się odpowiednio dobrana obsada aktorska spektaklu. Wydaje się, że poszczególni bohaterowie rezygnują z podkreślania swojej podmiotowości i oryginalności, na rzecz jak najpełniejszego przedstawienia przesłania utworu. Wśród grających nie ma indywidualistów, a każda rola i poza zostaje podporządkowana spójności i celowości dzieła, zarówno w warstwie estetycznej, jak i moralnej i intelektualnej.