Jagienka to najstarsza córka Zycha i Małgorzaty ze Zgorzelic – wsi sąsiadującej z Bogdańcem. Odznacza się ona nieprzeciętną urodą, którą dostrzegają opat i Maćko. Jak na swój młody wiek (około 15 lat), wygląda bardzo kobieco i dorodnie. Ma rumianą twarz, ozdobioną czerwonymi ustami i długimi ciemnymi włosami, zaplecionymi w warkocz.
Jest dziewczyną silną, zdrową i zaradną, co udowadnia, opiekując się młodszym rodzeństwem i zarządzając majątkiem po śmierci matki. Zazwyczaj nosi charakterystyczny kożuszek z elementami zielonego sukna, spódnicę w prążki, buty oraz korale.
Jagienka bardzo szybko zakochuje się w Zbyszku z Bogdańca, który oczarowuje ją swoją odwaga i urodą. Kiedy dowiaduje się, że chłopak kocha córkę Juranda ze Spychowa, postanawia odsunąć się na bok, nie chowa jednak do młodzieńca urazy. Zawsze jest dla Zbyszka serdeczna i gotowa otoczyć go opieką. Gospodarność Jagny dostrzega Maćko (opiekowała się nim w czasie jego choroby) – jego zdaniem byłaby ona idealną kandydatką na żonę dla bratanka. Maćko jest przekonanym o tym, że dobre i troskliwe serce Zychówny oraz jej wielka siła (także wewnętrzna) byłby dla Zbyszka dobre.
Jagienka to kobieta o dość męskim usposobieniu – jest odważna, zadziorna, zawsze chętna do działania. Nie były jej obce typowe zwyczaje rycerskie – jazda konno czy udział w polowaniach (uratowała nawet Zbyszka przed niedźwiedziem). W tym aspekcie przypomina ona nieco inną bohaterkę wykreowaną przez Sienkiewicza – Basię Wołodyjowską.
Gdy Jagienka dowiaduje się, że Zbyszko odnalazł Danusię, ogarnia ją przygnębienie i rezygnacja. Zaczyna zdawać sobie sprawę, iż najprawdopodobniej nigdy nie będzie jej dane zaznać szczęścia u boku rycerza z Bogdańca. Z tego względu dziewczyna postanawia pójść zakonu, ostatecznie trafia jednak na dwór księżnej Aleksandry. Tam stopniowo przechodzi przemianę – jej zadziorna „chłopięcość” zostaje zastąpiona stonowaniem właściwym damie. Również wygląd Jagienki ulega zmianie – staje się jakby delikatniejsza, dostojniejsza. Nie stara się już spędzać jak najwięcej czasu z młodym rycerzem z Bogdańca, odnosi się do niego bardziej oficjalnie. Ma świadomość tego, iż Zbyszko wiele wycierpiał, toteż nie chce mu się narzucać. Wciąż jednak darzy go dawnym uczuciem.
Po ślubie z bratankiem Maćka Jagienka szybko okazuje się wspaniałą żoną, utalentowaną gospodynią i kochającą matką. Daje rycerzowi czterech synów, którzy stają się dumą Bogdańca.
Jagienka Zychówna jest postacią pozytywną, budzącą wielką sympatię czytelnika. Początkowo może nieco bawić jej nieokrzesanie – zdecydowanie kontrastuje w tym względzie z efemeryczną Danusią – z czasem jednak okazuje się, że urocza dziewczyna dojrzewa do roli prawdziwej kobiety, nie tracąc przy tym swoich najważniejszych przymiotów: dobrego, wiernego i troskliwego serca, cierpliwości oraz wspaniałych talentów gospodarskich.