W licznych pracach Nietzschego powracają te same przekonania ujmowane na rożne sposoby. Wśród nich wyłaniają się najistotniejsze zagadnienia, takie jak: koncepcja mocy, idea nadczłowieka, ogłoszenie śmierci Boga czy wieczny powrót. Filozof starał się przedstawić je z różnych punktów widzenia, wprowadzając tym samym wiele nieścisłości. Działanie takie było zamierzone, ponieważ – jak sam głosił – „fakty nie istnieją, tylko interpretacje”. Nietzsche ddcinał się też od filozofii akademickiej, przeciwstawianej prawdziwej filozofii „pisanej krwią”, takiej, którą się przeżywa.
W „Narodzinach tragedii”, swojej pierwszej publikacji, wyłożył koncepcję apollińskości i dionizyjskości, na których opierała się jego metafizyka i teoria tragedii. Apollo to symbol światła, harmonii i umiaru. Apollińskość w ludzkim świecie to marzenia, pragnienie obrazowania i uporządkowania świata. Działania te pomagają wprawdzie znieść rzeczywistość, ale jednocześnie zaciemniają i zniekształcają jej obraz. Na przeciwległym biegunie znajduje się dionizyjskość, żywioł, dzika, bezrozumna wola życia, doznanie ekstazy. W tym stanie upojenia człowiek doświadcza prawdy, poznaje prawdziwą naturę rzeczywistości. Zjednoczeniem