Anaruk, chłopiec z Grenlandii - streszczenie

Tytułowy bohater powieści Czesława Centkiewicza jest dwunastoletnim Eskimosem. Zaczyna wkraczać już w dorosłość, która u mieszkańców Grenlandii nadchodzi szybciej niż na ciepłym Południu. Ojciec Anaruka, Eskimos o imieniu Tugto, każdego dnia uczy go rozmaitych zajęć, które mają pomóc mu w przyszłości przetrwać w ekstremalnych warunkach lodowca. Anaruk jest już sprawnym myśliwym, toteż ojciec zabiera go ze sobą na prawdziwe polowania.

Autor opisuje zwyczaje Eskimosów, które najwyraźniej budzą w nim podziw i wielkie zainteresowanie. Jest tu mowa o strojach tutejszych ludzi, nieco innych na polarne lato, a innych w czasie srogiej zimy. Dalej pojawia się opis zimowych igloo, domków budowanych z brył lodu oraz letnich namiotów ze skóry. Eskimosi są bardzo spokojni, nigdy nie podnoszą głosu i bardzo rzadko kłócą się między sobą. Nie posiadają w swoim języku słowa „kraść”, ponieważ nikt nie robi tego, co można by nim określić. Są bardzo gościnni i szczodrzy, a w przygotowaniach do zimy solidarnie bierze udział cała wioska. Mężczyźni często wychodzą wtedy na polowania, a kobiety całymi dniami wyprawiają skóry i konserwują mięso na zimę.

Eskimosi umilają sobie czas rozmaitymi zabawami, jak i wspólnym słuchaniem opowieści, w których opowiadaniu mistrzem okazuje się Tugto. Opowiada on legendę o białym niedźwiadku udomowionym przez pewną staruszkę oraz inną tłumaczącą, dlaczego kruki są czarne. Narrator staje się też świadkiem kilku polowań: na foki, reny, niedźwiedzie, łososie, czy wieloryby. Każde z nich rządzi się innymi zasadami i wymaga ze strony myśliwego sporej wiedzy zarówno na temat anatomii, jak i zachowania zwierzęcia.

Autor odpływa z gościnnej eskimoskiej wioski na pokładzie statku wielorybniczego, który ma zabrać go na Spitsbergen. Na odchodnym zostaje obdarowany przez myśliwych licznymi amuletami, które mają chronić go przed złymi siłami i gwarantować powodzenie.