Present perfect i present perfect continuous różnią się od siebie głównie budową. Wspólne dla obu czasów jest to, że oba odnoszą się do zdarzeń, które zaczęły się w przeszłości i trwają do chwili obecnej. Dlatego też w praktyce czasy present perfect (simple) i present perfect continuos stosowane są często zamiennie. Ważny jest też kontekst użycia i to, co dokładnie chcemy przekazać (na co położyć nacisk).
Present perfect a present perfect continuous
Present perfect mówi o czynnościach, które zaczęły się w przeszłości i trwają do chwili obecnej lub zdarzyły się w przeszłości, ale skutek odczuwalny jest do dziś. Opisuje także doświadczenia życiowe, np.:
I have never been to Rome. - Nigdy nie byłem w Rzymie.
Has she ever tried skiing? - Czy ona próbowała kiedykolwiek jazdy na nartach?
Somebody has broken into our house. - Ktoś włamał się do naszego domu.
Present perfect continuous należy do czasów ciągłych (progresywnych). Kładzie nacisk na czas trwania czynności lub jej skutek, bez względu na to, czy jest to czynność ukończona, czy też nie. Tym, co najważniejsze, jest jednak długość trwania danej czynności, gdyż to ona determinuje skutek, np.:
We have been studying medicine for 3 years. - Studiujemy medycynę od 3 lat.
Anna i Jerzy have been swimming the whole morning. - Anna i Jerzy pływali cały poranek.
He has been sleeping all day. - On śpi cały dzień.
W przypadku czasowników wyrażających czynności stosowanie obu czasów zamiennie nie jest błędem. Gorzej, jeśli mamy do czynienia z czasownikami opisującymi stany i tzw. stative verbs (np. have – mieć, be – być, know – wiedzieć, znać). Wtedy musimy użyć czasu present perfect.
Przykłady:
We have been friends for 15 years. - Jesteśmy przyjaciółmi od 15 lat.
They have known each other since last Christmas. - Oni się znają od zeszłych Świąt Bożego Narodzenia.
She hasn't understood the question. - Ona nie zrozumiała pytania.