Władysław Sikorski - biografia, działalność, zasługi

Władysław Sikorski był jednym z najsłynniejszych polskich politków i wojskowych okresu II wojny światowej. Zarówno jego działalność, jak i tajemnicza śmierć w katastrofie wywołują do dzisiaj spore dyskusje.

Władysław Sikorski urodził się 20.05.1881 roku w Tuszowie Narodowym na terytorium Austro-Węgier, w średnio zamożnej rodzinie patriotycznej. Uczył się i studiował w Rzeszowie i Lwowie W czasie I wojny światowej był związany ze środowiskiem polskich patriotów. Początkowo uczestniczył w pracy Naczelnego Komitetu Narodowego (NKN), potem zaś służył w Legionach. Podobnie jak większość legionistów, został internowany po odmowie złożenia przysięgi na wierność cesarzowi niemieckiemu w 1917 roku. Po I wojnie światowej uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, od 1921 do 1922 roku był szefem Sztabu Generalnego, po zabójstwie Gabriela Narutowicza był też premierem rządu (1922-1923).

Dobrze zapowiadająca się kariera Sikorskiego została nagle przerwana w roku 1926, kiedy to władzę w Polsce przejął Józef Piłsudski. Sam Marszałek uważał Sikorskiego za uzdolnionego dowódcę i polityka, jednakże Sikorski ostro sprzeciwiał się sanacji i krytykował decyzje polityczne. Wobec tego został zepchnięty na boczny tor i był pomijany przy ważnych zadaniach i awansach, a jego kariera stanęła w miejscu. Do roku 1939 nie pełnił w zasadzie żadnych ważnych funkcji publicznych.

W roku 1939 nie brał udziału w walkach, ponieważ konsekwentnie odmawiano mu przydziału wojskowego. Po upadku Polski przedostał się do Francji, później zaś Wielkiej Brytanii. Tam stał się jednym z głównych polityków emigracyjnych. Początkowo był współtwórca rządu, potem zaś został mianowany Naczelnym Wodzem.

Jako polityk Sikorski zwalczał dawnych zwolenników sanacji, zwłaszcza w armii. Nawiązał on kontakty z krajem i szeroką, skoordynowaną współpracę AK z Londynem. Był autorem wielu porozumień międzynarodowych, w tym podpisania ugody i wznowienia stosunków dyplomatycznych z ZSRR w 1941 roku. Doprowadził też do znacznego rozbudowania i zwiększenia roli polskich sił zbrojnych na Zachodzie.

W roku 1943 Niemcy odkryli w lesie katyńskim ślady sowieckiej zbrodni - egzekucji tysięcy polskich żołnierzy i urzędników, schwytanych we wrześniu 1939 roku. Sprawa ta była szokiem dla rządu emigracyjnego i samego Sikorskiego, który ostro potępiał działania ZSRR w tej sprawie i domagał się wyjaśnień. W rezultacie doszło do zerwania stosunków polsko-radzieckich. Sam Sikorski był przekonany o winie ZSRR i zamierzał oskarżyć Sowietów na forum publicznym  o zbrodnię na jeńcach wojennych. Stało się jednak inaczej.

4 lipca 1943 roku samolot B-24 Liberator, którym Władysław Sikorski odbywał przelot, spadł do morza niedaleko Gibraltaru. Do dzisiaj nie wiadomo, czy katastrofa była jedynie przypadkiem. Istnieją dosyć uzasadnione poszlaki, że za śmierć generała odpowiadają Anglicy, Niemcy lub Sowieci. Śmierć Sikorskiego była szokiem zarówno dla rządu londyńskiego, jak i podziemia w kraju. Odeszła bowiem osoba, która była ojcem "odrodzenia" polskiej armii po klęsce z 1939 roku.