W XVI wieku na terenach obecnych Stanów Zjednoczonych doszło do zakrojonej na szeroką skalę kolonizacji Zachodniego Wybrzeża przez Wielką Brytanię. Koloniści z metropolii utworzyli na tym terenie 13 kolonii, które rozwijały się pomyślnie przez cały wiek XVIII. Mimo tego, że kultura kolonii była ewidentnie angielska, Wielka Brytania nie traktowała kolonistów równorzędnie z mieszkańcami Wysp Brytyjskich, nakładając na nich coraz to nowe podatki i generalnie widząc Amerykę Północną jako jeszcze jeden kolonialny rynek zbytu.
Powstałe na tym tle konflikty i rozbieżności doprowadzały do rozłamu pomiędzy kolonistami, a metropolią, które prowadziły do coraz bardziej masowych wystąpień przeciwko opresyjnej władzy. Ostatecznie w koloniach doszło do zjazdu zwanego I Kongresem Kontynentalnym, na którym omawiano możliwości oporu przeciw działaniom Wielkiej Brytanii, w rok później zaś, w 1775, doszło do pierwszych walk z Brytyjczykami. Na czele armii kolonistów stanął Jerzy Waszyngton.
Na II Kongresie Kontynentalnym 4.07.1776 roku proklamowano Deklarację Niepodległości Stanów Zjednoczonych, co było de facto początkiem istnienia nowego państwa i wojny amerykańsko – brytyjskiej. Wsparcia dla Amerykanów udzieliła Francja, do Ameryki przybyły też duże grupy ochotników z Europy. Ostatecznie w traktatach paryskich w roku 1783 Wielka Brytania została zmuszona uznać niepodległość Stanów Zjednoczonych. 17.08.1787 doszło do uchwalenia Konstytucji Stanów Zjednoczonych (weszła w życie w 1789, po ratyfikacji przez każdy ze stanów), co ukształtowało system państwowy USA, istniejący po dziś dzień. Od czasu jej wprowadzenia możemy mówić o istnieniu w pełni uformowanego państwa w Ameryce.
USA były i są państwem federacyjnym, będącym związkiem posiadających dużą samodzielność stanów, złączonych razem przez wspólny, centralny rząd. Taka forma państwa, wynikła z pierwotnego ustroju zbuntowancyh kolonii, zaważyła później na sposobach ekspansji granic i formie poszerzania własnego terytorium (tworzenie nowych stanów, zamiast poszerzania starych).