Neandertalczyk - pochodzenie
Występował od ok. 250 do ok. 23 tys. lat temu. Zasiedlił Europę, wybrzeże Morza Śródziemnego oraz Azje, znany z plejstocenu (ok. 400 000 do ok. 24 500 lat temu). Najpóźniejsze ślady jego bytności znaleziono w Portugalii i Rumunii. Nazwa neandertalczyk została wprowadzona przez geologa Williama Kinga w roku 1863 pochodzi od nazwy doliny Neandertal w Niemczech, w której po raz pierwszy znaleziono szczątki neandertalczyka
Neandertalczyk - cechy fizyczne
Miał specyficzną budowę czaszki zbliżoną do małp człekokształtnych ( niskie, przesunięte do tyłu czoło, silnie rozwinięte łuki nadoczodołowe), wielkość mózgu ok. 1500 cm3. Od współczesnego człowieka Neandertalczyk różnił się bardziej krępą budową ciała i niższą, wydłużoną głową, osiągał wzrost ok. 160 cm.
Neandertalczyk - osiągnięcia
Neandertalski człowiek rozwijał europejską kulturę mustierską i kulturę lewaluaską. Używał udoskonalonych narzędzi z kamienia, drewna i kości, uprawiał myślistwo i zbieractwo, potrafił rozniecać ogień, był dobrze przystosowany do warunków w jakich żył. Według badaczy jako pierwszy wykształcił własne praktyki religijne oraz pochówki intencjonalne (We Francji, w jaskini La Chapelle-aux-Saints, odkryto płytki grób ze szkieletem w pozycji embrionalnej, przy którym zostawiono kwiaty i pożywienie). Gwałtowne oziębienie klimatu było prawdopodobnie przyczyną nagłego wyginięcia neandertalczyka.