Amenhotep IV (później zmienił imię na Echnaton), władca z XVIII dynastii (poł. XVI – XIV), syn Amenhotepa III i królowej Teje.
Echaton – panowanie
Jego rządy były dość burzliwym okresem w dziejach starożytnego Egiptu, ze względu na dokonaną przez Faraona radykalną zmianę, wprowadzającą monoteizm. Za jedyne bóstwo został uznany Anton (tarcza słoneczna), który według legendy przyśnił się królowi Egiptu, przedstawiając się jako jedyny, prawdziwy bóg. Od tej pory Faraon poświęcił się całkowicie sprawą związanym z religią. Zmienił wcześniejsze imię na Echnaton (blask Atona), a stolice kraju przeniósł do nowo wybudowanego miasta Achetaton (dzisiejszego Tell el-Amarna). Przysiągł, że nigdy nie opuścić swojej nowej stolicy, przez co nie mógł wykonywać podstawowych funkcji władcy. Zaniedbał przy tym dyplomację i politykę zagraniczną kraju na rzecz rozwoju religii.
Odrzucenie całego panteonu bogów egipskich, powszechne niszczenie ich imion oraz wizerunków (powstały specjalne grupy kamieniarzy, które skuwały imiona innych bóstw), wywołały opór oraz niezadowolenie społeczne. Dodatkowo sprawy państwa, które z biegiem czasu traciło swoją silną pozycje na Bliskim Wschodzie, przeszły w ręce najwyższego kapłana Eje oraz generała Horemheba. Koniec panowania Enchatona osłabił całkowicie starożytny Egipt, Faraon pozbawiony właściwej władzy, zajmował się już głównie prześladowaniem wyznawców Amona (główne bóstwo egipskiego panteonu przez reformami). Po jego śmierci tron objął jego syn Tutanchamon, mający wówczas dziewięć lat. W tej sytuacji rzeczywistą władzę sprawował nadal Kaplan Eje, zaś władzę nad wojskiem generał Horemheb. Powrócono do dawnego porządku religijnego, a stolice przeniesiono z powrotem do Teb. Na rozkaz Tutanchamona, miasto Achetaon zostało całkowicie wyludnione, a imię bóstwa Antona zeskrobane z murów.