Dzieciństwo i młodość
Andrzej Gwiazda urodził się w Pińczowie 14 kwietnia 1935 roku. Wiosną roku 1939 cała jego rodzina przeniosła się do Pińska. Po kampanii wrześniowej, jego ojciec, marynarz służący we Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej, trafił do oflagu, a młody Andrzej wraz z matką i babką, trafił do położonego w Kazachstanie kołchozu. Rodzina wróciła do Polski po zakończeniu wojny i ostatecznie osiadła w Gdańsku.
W 1953 roku Andrzej Gwiazda rozpoczął studia na Politechnice Gdańskiej, jednak niedługo potem został skreślony z listy studentów i wcielony do wojska. Powrócił jednak na uczelnię, którą ukończył w 1966 roku, na kierunku elektronika, uzyskując tytuł inżyniera. Jeszcze przed zakonczeniem nauki, ożenił sie z Joanną Dudą, przyszłą działaczką opozycji antykomunistycznej.
Początki działaloności opozycyjnej
Działalność opozycyjną rozpoczął na dobre w 1968 roku, podczas strajków studenckich. Zorganizował wtedy na Politechnice Gdańskiej wiec studencki. Brał również czynny udział w wydarzeniach roku 1970, na Wybrzeżu. Po strajkach robotniczych w Radomiu i Ursusie, które miały miejsce w 1976 roku, wspólnie z żoną napisał list do Sejmu PRL, w którym brał w obronę represjonowanych działaczy Komitetu Obrony Robotników. W reakcji na list jego autorzy sami stali się osobami represjonowanymi - władze PRL wydały im zakaz opuszczania kraju, a Służba Bezpieczeństwa na dobre się nimi zainteresowała, nadając Andrzejowi Gwieździe kryptonim "Brodacz" i status "figuranta".
Gwiazda nie zrezygnował jednak z działalności opozycyjnej. Od 1977 roku ściśle współpracował z KOR, a w 1978 roku założył, wspólnie z innymi opozycjonistami (Krzysztofem Wyszkowskim i Antonim Sokołowskim) Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża. Był także redaktorem Biuletynu WZZ "Robotnik Wybrzeża".
Działalność w latach 80-tych
Kulminacyjnym momentem jego działalności antyrządowej był sierpień 1980 roku, kiedy wybuchł strajk w Stoczni Gdańskiej a Gwiazda został członkiem Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Był współtwórcą Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność", jako jeden z dwóch zastępców Lecha Wałęsy, który został wybrany przewodniczącym. Brał tez czynny udział w rozmowach ze stroną rządową odnośnie postulatów zniesienia cenzury, uwolnienia więźniów politycznych oraz zalegalizowania związków zawodowych. Ostatecznie wynagocjowanych warunków porozumienia jednak nie podpisał. Sprzeciwił się również metodom, jakimi Wałęsa kierował NSZZ "Solidarność".
Podczas stanu wojennego, który został wprowadzony 13 grudnia 1981 roku, został kolejny raz aresztowany i internowany w ośrodku odosobnienia w Strzebielinku. Po roku przebywania w kolejnych więzieniach, został oskarżony o "próbe obalenia ustroju siłą". Na mocy amnestii został zwolniony, ale ponowne aresztowania doprowadziły do tego, że ostatecznie wyszedł na wolność w 1985 roku.
Andrzej Gwiazda nie wziął udziału w obradach z władzami PRL w Magdalence i Obradach Okrągłego Stołu w 1989 roku. Oskarżał on część opozycji antykomunistycznej, z Lechem Wałęsą na czele, o "zdradę ideałów sierpnia 1980". Domagał się też od Wałęsy przywrócenia pierwszego składu Komisji Krajowej "Solidarności". Wałęsa odmówił, za co Gwiazda stał wobec niego w opozycji i poddał go surowej krytyce.
Po Okrągłym Stole
W połowie lat 90-tych Gwiazda wycofał się z życia politycznego, gdyż nie uzyskał mandatu w wyborach parlamentarnych w 1993 roku. W 2006 roku został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego, Orderem Orła Białego, a w 2007 roku, głosami Prawa i Sprawiedliwości, został wybrany w skład Kolegium przy Instytucie Pamieci Narodowej. Podczas przesłuchania przed głosowaniem miał powiedzieć, że strajk z sierpnia 1980 roku był inspirowany przez SB, a jego prowokatorem miał być Bogdan Borusewicz. Nie podał jednak żadnych dowodów na poparcie swych słów. Potem startował w wyborach parlamentarnych w 2011 roku, jako kandydat bezpartyjny ale z ramienia PiS, jednak znów nie uzyskał mandatu poselskiego. Do dzis związany jest z PiS-em.