Piętrowość klimatyczna jest do pewnego stopnia odpowiednikiem strefowości klimatycznej w górach. Piętra klimatyczne leżą jedno nad drugim. Główną przyczyną piętrowości jest to, że wraz ze wzrostem wysokości bezwzględnej spada temperatura powietrza. Poza tym wraz ze wzrostem wysokości do pewnego poziomu rośnie wysokość opadów.
Granice pięter klimatycznych pokrywają się z granicami pięter roślinnych. Taką uwarunkowaną klimatycznie (spadkiem temperatury powietrza poniżej pewnej wartości) granicą jest górna granica lasu. W górach położonych w obszarach suchych obserwujemy za to dolną granicę lasu, która z kolei wynika ze wzrostu opadów wraz ze wzrostem wysokości.
Klimatycznie uwarunkowana jest też granica wieloletniego (dawniej wiecznego) śniegu. Powyżej niej więcej śniegu spada, niż topnieje. Powyżej tej granicy tworzą się lodowce górskie. Wysokość granicy wiecznego śniegu zmienia się zależnie od szerokości geograficznej. Najniżej (na poziomie morza) przebiega w szerokościach polarnych, najwyżej (powyżej 6000 m n.p.m.) przebiega w suchych klimatach szerokości zwrotnikowych. W bardziej wilgotnych górach szerokości równikowych przebiega nieco niżej (ok. 5000 m n.p.m.). Prawdziwa granica wieloletniego śniegu trochę odbiega od klimatycznej linii śniegu pod wpływem orografii terenu.