wysuwają w ostatnich latach roszczenia terytorialne do wód i dna Oceanu Arktycznego. Potencjalnie jest to bowiem miejsce występowania bogatych złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, które w przypadku stopienia się lodów morskich staną się dostępne do eksploatacji. Roszczenia wysuwają: USA, Kanada, Dania (należy do niej Grenlandia), Norwegia i Rosja.
Antarktyka to obszar wokół Bieguna Południowego na południe od równoleżnika 60° szerokości geograficznej południowej (według Traktatu Antarktycznego). Czasami jako granicę Antarktyki przyjmuje się też strefę konwergencji (zbieżności) antarktycznej. W obszarze tym chłodne powierzchniowe morskie wody antarktyczne spotykają się z cieplejszymi wodami subantarktycznymi i jako gęstsze zanurzają się pod nie.
Antarktyka obejmuje pokryty niemal w całości lądolodem kontynent Antarktydy (o powierzchni ok. 14 mln km2), otaczające ją morza i wody oceaniczne (czasami nazywane Oceanem Południowym) oraz wyspy antarktyczne.
Antarktyka ani Antarktyda nie były zasiedlone przez ludzi. Odkryto je dopiero w XIX wieku. Na wyspach antarktycznych zakładano na przełomie wieku XIX i XX bazy wielorybnicze. Obecnie istnieją tam badawcze stacje antarktyczne różnych państw. Nazwa Antarktyka jest sojego rodzaju opozycją nazwy Arktyka (Ant-Arktyka).
Traktat Antarktyczny z roku 1959 zamraża roszczenia terytorialne do obszaru Antarktyki. Zapewnia on całej ludzkości prawo do pokojowego wykorzystania Antarktydy (gł. do prowadzenia badań naukowych oraz ograniczone wykorzystanie gospodarcze – rybołówstwo i turystyka). Zabrania się prowadzenia w regionie działań o charakterze militarnym oraz zanieczyszczać środowisko. Traktat miał obowiązywać 30 lat, ale przedłużono jego obowiązywanie kolejnych 50 lat.