O Antarktydzie, jako jedynym nie zamieszkanym kontynencie, rzeczywiście można powiedzieć, że został odkryty przez żeglarzy europejskich. Starożytni kartografowie (Klaudiusz Ptolemeusz w II w. n.e.) i ich średniowieczni i nowożytni następcy umieszczali na mapach wokół bieguna południowego Nieznany Ląd Południowy – Terra Australis Incognita.
Jako element poszukiwania tego legendarnego lądu brytyjski żeglarz James Cook okrążył w latach 1773-1774 ziemię w szerokościach bliskich koła podbiegunowego południowego (najdalej na południe osiągnięto równoleżnik 71°10’ szerokości geograficznej południowej). Udowodnił dzięki temu, że potencjalny kontynent musi leżeć wewnątrz zimnych rejonów podbiegunowych. Jego wyprawa oraz wcześniejsza wyprawa francuska (z 1739 roku), kierowana przez Jean-Baptiste Charles’a Bouvet de Loziere pozwoliły wyznaczyć zasięg antarktycznych lodów pływających. Żeglarze ci odkryli kilka wysp antarktycznych – Georgię Południową i Sandwich Południowy (J. Cook) i wyspę nazwaną później Wyspą Bouveta (J.-B. C. Bouvet).
Pierwszymi ludźmi i zarazem Europejczykami, którzy dotarli do lądu Antarktydy była wyprawa rosyjska dookoła Ziemi w latach 1819-1821. Kierowali nią Fabian Gottlieb