Ciepło parowania (cP) to ilość energii jaką należy dostarczyć do jednostki masy cieczy, aby zmienić jej stan skupienia w gazowy, nie zmieniając przy tym temperatury substancji.
\(c _{P} = \frac{Q}{m} \)
gdzie: Q – ciepło, m – masa ciała
Jednostką ciepła parowania jest dżul na kilogram – J/kg.
Przejścia fazowe zachodzą w ściśle określonych wartościach ciśnienia i temperatury. Na przykład woda pod ciśnieniem normalnym wrze (tj. paruje całą swoją objętością) w temperaturze 373K. Zatem żeby z wody o temperaturze np. 320K powstała para wodna, to trzeba ją najpierw doprowadzić do temperatury wrzenia, a następnie dostarczać energii, która jest niezbędna do jej odparowania.
Wartość ciepła parowania jest dla danej substancji wielkością stałą i jest ona równa wartości ciepła skraplania tej substancji. Różnica polega na tym, że w przypadku skraplania ciepło musi być odprowadzane od ciała, a w przypadku parowania doprowadzane.
Ciepło parowania – przykład.
Ciepło parowania rtęci wynosi 2,9•105 J/kg. Ile energii należy dostarczyć do 1kg tej substancji aby ją w całości odparować? Załóż, że rtęć znajduje się w temperaturze wrzenia.
Dane: Szukane:
cP = 2,9•105 J/kg Q = ?
m = 1kg
Rozwiązanie:
Ponieważ \(c _{P} = \frac{Q}{m} \) , to:
\(Q=c _{P} \cdot m=2,9 \cdot 10 ^{5} \frac{J}{kg} \cdot 1kg=2,9 \cdot 10 ^{5} J\)