Siarczki i selenki- wzory
Związki siarki i selenu na stopniu utlenienia –II, z mniej elektroujemnymi pierwiastkami nazywane są siarczkami i selenkami. Siarczki i selenki metali mają charakter soli, odpowiednio - kwasów siarkowodorowego (\(H_2S\)) i selenowodorowego (\(H_2Se\)). Siarczki i selenki niemetali, np. węgla, fosforu mają charakter kowalencyjny i budowę cząsteczkową.
Minerały siarczkowe i selenkowe - właściwości
Wiele siarczków występuje naturalnie w przyrodzie, w postaci minerałów, na przykład sfaleryt - siarczek zynku \(ZnS\), czy galena – siarczek ołowiu(II). Powszechnie występujący sfaleryt jest dobrym źródłem cynku (zawiera 67% Zn), z którego pozyskuje się cynk na skalę przemysłową. Do ważnych minerałów siarczkowych zaliczany jest również piryt, dwusiarczek żelaza(II) \(FeS_2\).Piryt nie jest jednak solą kwasu siarkowodorowego. Anion w \(FeS_2\) strukturę \(^-S-S^-\) i siarka występuje w nim de facto na +I stopniu utlenienia.
Minerały selenkowe występują samodzielnie niezwykle rzadko, przykład takich minerałów stanowią ferroselit, \(FeSe_2\) - selenowy analog pirytu i umanghit, \(Cu_3Se_2\) – mieszany selenek miedzi(I) i (II).
Siarczki i selenki kowalencyjne- właściwości
Najważniejszym kowalencyjnym połączeniem wśród siarczków i selenków jest dwusiarczek węgla, \(CS_2\). Jest on lotną cieczą, wrzącą w 46°C. Stosowany jest jako niepolarny rozpuszczalnik w laboratoriach chemicznych oraz w przemyśle chemicznym (w produkcji włókien wiskozowych, celofanu i czterochlorku węgla). Innym istotnym siarczkiem jest dwusiarczek selenu, stosowany jako środek przeciwgrzybiczny w szamponach do włosów.