Wodór to pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 1, oznaczony symbolem H. Jego masa atomowa wynosi 1,00794 u. Wodór występuje w postaci dwuatomowych cząsteczek, H2. Został odkryty w 1766 roku przez angielskiego chemika i fizyka, Henry’ego Cavendisha.
Wodór- wzór, izotopy
Wodór występuje w postaci trzech izotopów – protu, deuteru i trytu. Podstawowy, trwały izotop wodoru to Prot, oznaczany 
. Jego jądro atomowe zawiera tylko jeden proton i jest to najbardziej rozpowszechniony izotop wodoru w przyrodzie. Abundancja protu wynosi 99,9885%. Drugi izotop wodoru, również trwały, to deuter. Zawiera on w jądrze atomowym jeden proton oraz jeden neutron i oznaczany jest symbolem 
lub 
. W przyrodzie, abundancja deuteru wynosi 0.0115%. (ciężka woda) Trzeci izotop wodoru to tryt. Tryt jest izotopem promieniotwórczym, o okresie półtrwania 12,33 lat, w przyrodzie występuje on w śladowych ilościach. W jądrze atomowym trytu obecne są dwa neutrony oraz jeden proton. Tryt oznaczany jest symbolami 
lub 
.
Wodór- właściwości fizykochemiczne
Wodór cząsteczkowy w warunkach normalnych (
) jest bezbarwnym, bezwonnym gazem o gęstości 0,09g/dm3. Pod ciśnieniem atmosferycznym, temperatura wrzenia wodoru jest
