Wiązanie wodorowe- budowa, właściwości
Wiązania wodorowe to szczególny przypadek wiązań typu donorowo akceptorowego. Cząsteczki zdolne do tworzenia wiązań wodorowych wykazuja obecność wiązania Y-H, gdzie Y to atom silnie elektroujemny posiadający wolna pare elektronową ( donor) np. N, O, S, F.
Ponieważ wiązani e Y-H jest spolaryzowane w strone bardziej elektroujemnego pierwiastka na stepuje wytworzenie ładunku cząstowego dodatniego na atomie wodoru oraz ujemnego na atomie posiadającym wolną pare elektronową. Powstałe ładunki cząstkowe oddziaływuja ze sobą tworząc wiązanie wodorowe. Wiązanie wodorowe może powstać wskutek oddziaływań atomów w jednej cząsteczce- wiązanie wodorowe wewnątrzcząsteczkowe lub pomiędzy dwoma różnymi cząsteczkami (wiązanie wodorowe międzycząsteczkowe).
Wiązania wodorowe mają duzy wplyw na wlasciwości fizykochemiczne substancji, jest odpowiedzialne za tworzenie struktur asocjacyjnych, wody alkoholi czy kwasów karboksylowych co skutuje zmianą temperatury wrzenia i krzepniecia ponieważ cząsteczki ze sobą dodatkowo oddziaływują potrzebna jest większa energia więc temperatura wrzenia asocjujacej wody to 100°C natomiast nieasocjującego \(H_2S\) to tylko -61°C.
Wiązanie wodorowe- przykłady
Najważniejsze jednak dla biochemii czlowieka jest tworzenie wiązań wodorowych w bialkach. Komplementarność zasad azotowych opiera się na tworzeniu wiązań wodorowych C=O-----H-N w guaninie-cytozynie powstają 3 takie wiąznia a w parze adeina-tymina powstają 2 wiązania wodorowe.
Poniżej kilka przykladow wiązań wodorowych
a) międzycząsteczkowych (woda, alkohole, kwasy karboksylowe)
b) wewnątrzcząsteczkowych (kwas salicylowy)
