Pojęcie instancyjności wiąże się istnieniem w prawie procesowym kilku etapów, na których może zostać rozpoznana dana sprawa. Zgodnie z nim każda sprawa może zostać rozpatrzona ponownie (lub może dojść do kontroli orzeczenia) przez sąd wyższy. Zasada instancyjności – krótko mówiąc – polega więc na możliwości zaskarżenia orzeczenia wydanego w postępowaniu sądowym.
Podstawową funkcją zasady instancyjności jest skorygowanie uchybień, jakie mogły się pojawić podczas rozstrzygania danej sprawy w sądzie I instancji.
Warto wiedzieć, że odwołanie się od wyroku wydanego w danym sądzie I instancji do sądu II instancji (czyli skorzystanie z zasady instancyjności) nazywa się apelacją (z łac. appellatio – odwołanie). W przypadku apelacji od wyroku, który został wydany w sądzie rejonowym, apelacja następuje do sądu okręgowego, natomiast jeśli sąd okręgowy był w danej sprawie sądem I instancji, apelacja następuje przed tzw. sądem apelacyjnym.
Zasada instancyjności jest zgodna z Konstytucją RP (art. 176, pkt 1.) – postępowanie sądowe jest co najmniej dwuinstancyjne.