Ochrona praw człowieka jest jednym z najważniejszych celów stawianych sobie przez Organizację Narodów Zjednoczonych – mówi o tym artykuł 1. pkt 3 Karty Narodów Zjednoczonych:
Doprowadzić do współdziałania międzynarodowego w rozwiązywaniu zagadnień o charakterze gospodarczym, społecznym, kulturalnym lub humanitarnym, jak również popierać i zachęcać do poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich, bez względu na rasę, płeć, język lub wyznanie.
W związku z powyższym Organizacja Narodów Zjednoczonych podejmuje liczne działania w kierunku ochrony praw człowieka – jednym z najważniejszych jest uchwalenie dokumentu Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (uchwalanie 10 grudnia 1948 r.). Warto zaznaczyć, iż w chwili uchwalenia dokument Deklaracji nie stanowił prawa międzynarodowego, ale wyznaczał pewne standardy, do które w ciągu kolejnych dziesięcioleci dostosowywały się inne państwa. Obecnie nadal jest dokumentem obowiązującym, a obowiązywanie jego przepisów wynika z wewnętrznych przepisów państw członkowskich ONZ.
Prawie dwadzieścia lat później, w 1966 r. ONZ doprowadziło do uchwalenia kolejnych ważnych dokumentów związanych z ochroną praw człowieka: Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Międzynarodowego Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych.
Kontrolowanie realizacji postanowień powyższych dokumentów następuje poprzez tworzenie sprawozdań przez poszczególne państwa. Sprawozdania są następnie analizowane przez komitety tematyczne, np. Komitet ONZ ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet itp.
Warto wiedzieć, że ONZ-owska ochrona praw człowieka daje możliwość tzw. skarg indywidualnych – jeśli oczywiście została wyczerpana droga prawna w danym kraju. Skargi można wnosić np. do Komitetu Praw Człowieka, Komitetu ds. Dyskryminacji Rasowej.