Po doświadczeniach II wojny światowej i niemocy pierwszej organizacji, mającej zapewnić międzynarodowy pokój – Ligi Narodów, w czerwcu 1945 r. zdecydowano się powołać nową organizację o uniwersalnym charakterze – Organizację Narodów Zjednoczonych. Kartę Narodów Zjednoczonych – swoisty statut organizacji podpisano podczas Konferencji w San Francisco. Oficjalną datą rozpoczęcia działalności przez ONZ jest moment ratyfikowania Karty przez przyszłych stałych członków tzw. Rady Bezpieczeństwa, czyli: Stany Zjednoczone, ZSRR, Francję, Wielką Brytanię i Chiny, a także przez wiele innych krajów członkowskich – 24 października 1945 r.
Zanim jednak powołano samą organizację, jeszcze w czasie II wojny światowej doszło do inicjatyw, które stały się pierwszym krokiem ku pełnej działalności ONZ:
- 14 sierpnia 1941 r. podpisano tzw. Kartę Atlantycką,
- 1 stycznia 1942 r. podpisano tzw. Deklarację Narodów Zjednoczonych (Deklarację tę podpisało 26 krajów, w tym Polska, która jednak nie uczestniczyła w konferencji w San Francisco w 1945 r.),
- ustalenia konferencji w Teheranie (1943 r.),
- w drugiej połowie 1944 r. - spotkania przedstawicieli różnych krajów w miejscowości Dumbarton Oaks w celu sprecyzowania charakteru działalności przyszłej organizacji.
Podobnie jak w przypadku Ligi Narodów, inicjatorem powołania ONZ był amerykański prezydent (w tym wypadku Franklin D. Roosevelt).